[LFY] I Know Nothing Else But Love 2 {chapter 1 }

Title :: I know nothing else but love {Season 2}
Author :: zime_ii



Chapter 1

“ ฉันสั่งให้แกทำ แกก็ต้องทำ! ” เสียงห้าวของชายมีร่างท้วมมีอายุประกาศกร้าว เล่นเอาคนที่นั่งอยู่ต้องสบถออกมาอย่างช่วยไม่ได้ แดซองขมวดคิ้วไม่พอใจพ่อบังเกิดเกล้าของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยปฏิเสธอีกครั้ง

“ป๊าก็รู้อ่ะว่า ฉันไม่ได้ชอบทำเรื่องอะไรพวกนี้”

“ แล้วแกเกิดมาเป็นลูกฉันทำไม ”

“ โธ่ป๊า มันไม่ใช่อย่างนั้นดิ ”

“ ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกของพรรคศัตรูของเรา เธอกำลังจะกลับมาจากฟิลิปปินน์ ฉันต้องการใช้เธอเป็นตัวต่อรองกับการแลกอาณาเขตการปกครองของพวกมัน ฉันต้องการให้แกทำงานนี้ มินฮยอก ฉันขอรูปเธอคนนั้นสิ ” คังจุงซู ชายร่างท้วมยกชาขึ้นมาจิบในขณะที่ยังพูดถึงภารกิจที่จะมอบให้ลูกชายทำไป เรื่อย ก่อนจะหันไปหาชายในชุดสูทสีดำร่างสูง ลีมินฮยอก มือขวาของมาเฟียอย่างเค้าที่ครอบครองพื้นที่แทบครึ่งของโซล มินฮยอกยื่นรูปภาพใบเล็กๆ ให้เค้าอย่างนอบน้อม

แดซองรับรูปนั้นต่อมา มองผู้หญิงในรูป แล้วยิ่งขมวดหน้างิ่วเป็นการใหญ่

“ ป๊า ” เอ่ยเสียงอ่อนเป็นเชิงขอร้องถึงในสิ่งที่เค้าไม่อยากทำ

“ แกไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ แกปฏิเสธมามากละ.... ”

“ แต่ป๊า... ”

“ ฉันยอมแกมามากแล้วนะแดซอง แกไม่อยากทำงานต่อจากฉัน ฉันก็ไม่เคยว่าแก แกอยากทำสิ่งที่แกชอบ ชมรมร้องเพลงของมหาลัย การแสดง ละครเวทงเวทีอะไรนั่น ฉันก็ไม่เคยห้าม กับแค่ไปตีสนิทผู้หญิงคนนึง แล้วพาเธอมาที่บ้านให้ได้ แค่นั้น ทำไมได้รึไงห๊ะ ”

“แต่มันก็เป็นเรื่องชั่วๆ ทั้งนั้นนั่นแหละ ”

“ แล้วแก ไม่ได้โตมาเพราะเงินพวกนี้รึไง ไม่รู้ล่ะ ถ้าแกไม่ทำ ฉันจะให้มินฮยอกเล่าเรื่องทุกอย่างของครอบครัวเราให้เพื่อนแกฟัง อีกอย่างผับกระจอกๆ ของเพื่อนแกน่ะ อย่าคิดนะว่าฉันไม่กล้าทำลาย อยู่ในที่ของฉันด้วยหนิ ทุกวันนี้น่ะ อยู่อย่างสงบสุขได้ แกก็น่าจะรู้ว่าเพราะใคร หึ ” มาเฟียรุ่นเก๋ากดยิ้มที่มุมปาก หัวเราะในลำคอเล็กน้อย เพราะรู้ถึงความถือไพ่เหนือกว่าระหว่างตัวเองกับลูกชาย

“ ป๊า! ” แดซองที่หมดทางจะปฏิเสธยืนขึ้นอย่างหมดความอดทน จ้องเขม่งไปทางพ่อบังเกิดเกล้าอย่างไม่พอใจ นี่เค้าจะต้องไม่มีทางเลือกเลยรึไง ใช่ ในตอนนี้ ไม่มีใครรู้เรื่องของเค้าเลย มันเป็นธรรมดาของคนเราใช่รึเปล่า ที่จะต้องมีความลับเป็นของตัวเอง แดซองแค่กลัวว่า เพื่อน พี่และคนที่เค้าแอบรักจะรับไม่ได้กับครอบครัวของเค้าก็เท่านั้นเอง

แต่ก็ดูเหมือนไม่มีทางเลือกเอาซะเลย แดซองกำมือแน่นเพราะความกดดัน

“ มินฮยอก ก็จัดการเลยละกัน ไม่ต้องอะไรมาก เอาแค่ต้องปิดซ่อมแซมสักเดือนสองเดือน... ”

“ ก็ได้ ผมทำก็ได้! ”

“ หึ ดี! แล้วฉันจะให้มินฮยอกเอาข้อมูลของเธอคนนี้ไปให้อีกทีแล้วกัน ” พ่อบังเกิดเกล้าของแดซองพูดออกมาอย่างมีชัย แดซองทำอะไรไม่ได้ นอกจากเดินหนีออกมาอย่างไม่พอใจ วิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนของตัวเอง แล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างกลัดกลุ้ม

.......แค่ทำให้สำเร็จ แค่นั้นก็คงจะพอใช่มั้ย อย่าเลยนะ อย่าให้พี่ท้อปต้องมาเดือดร้อนเพราะเราเลย.....


#
#
#
#

นั่นมันคือเหตุการณ์เมื่อสองเดือนที่แล้ว......
ผมยืนมองตัวเองในกระจก แล้วถอนหายใจยาวอีกครั้ง

..... วันนี้แล้วสินะ ที่เค้าทั้งคู่จะกลับมา หนึ่ง คือคนที่อยู่ในใจของคนที่ผมรักตลอดเวลา และสองคือคนที่ผมถูกบังคับให้เข้าไปตีสนิท.....

หลังจากที่ผม จัดการกับตัวเองหน้ากระจกเรียบร้อย ผมก็เดินย้อนกลับมานั่งลงบนเตียง ข้อมูลของเธอคนนั้นถูกใส่ไว้ในซองสีน้ำตาลอย่างเรียบร้อย มินฮยอกเป็นคนเอามาให้ผมเมื่อเช้า ผมค่อยๆ ดึงกระดาษสองสามแผ่นนั้นออกมาดู

รูปถ่ายและข้อมูลต่างๆ ของเธอปรากฏสู่สายตาของผมทันที ไม่ว่าจะเป็นชื่อ ข้อมูลส่วนตัวต่างๆ ผมไล่สายตาอ่านข้อมูลของเธอสักพัก เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น

“ ฉันเอง มินฮยอก ให้ฉันเข้าไปได้มั้ย ”

“ อื้มม เข้ามาสิ ”

ประตู ไม้บานใหญ่ ถูกเปิดออก พร้อมๆ กับ เพื่อนอีกคนของผมที่กำลังเดินเข้ามา ลีมินฮยอกนั่งลงบนเตียงข้างๆ ผม แล้วดึงเอาข้อมูลของเธอออกจากมือผมไปดู

“ นายรู้จักผู้หญิงคนนี้มั้ย มินฮยอก ” ผมถามออกไปเบาๆ เพราะมินฮยอกเป็นคนรวบรวมสิ่งต่างๆ พวกนี้มาให้ผม

“ ไม่ ” แววตาของคนที่มีฐานะเป็นทั้งเพื่อนของผม และมือขวาของพ่อ ทอดความหม่นหมองผ่านตาออกมาในขณะที่มองดูรูปของเธอ ผมขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเล็กน้อย แต่ไม่นาน สายตาของมินฮยอกก็กลับมาเย็นชาเหมือนเดิม

“ นายสงสัยว่าฉันเอาเรื่องพวกนี้ของเธอมาได้ยังไงใช่มั้ยล่ะ พอดี ฉันรู้จักคนในพรรคนู้นน่ะ ” ป่าวหรอก ผมไม่ได้กำลังสงสัยแบบนั้น สายตาที่นายมองรูปต่างหากที่ฉันกำลังสงสัย มินฮยอกยิ้มให้ผมก่อนส่งคืนกระดาษปึกบางๆ พวกนั้น ผมรับมา แล้วก้มลงอ่านต่อ มินฮยอกยืดแขนทั้งสองข้างออกบิดขี้เกียจ แล้วเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ก่อนจะเริ่มพูดอีกรอบ ทำให้ผมต้องหันไปมองไอ้เพื่อนหน้าตาดีคนนี้อีกครั้งอย่างแปลกใจ

“ เธอน่ะ เป็นคนไม่ค่อยชอบทักใครก่อน เธอไม่ค่อยกล้าพูดกับคนแปลกหน้า เธอชอบถ่ายรูป ชอบเต้น ชอบร้องเพลง หึ นายก็ชอบร้องเพลงเหมือนกันนี่นา คงจะเข้ากับเธอได้ง่าย เธอชอบแต่งตัว เธอน่ะ เป็นคนที่ร่าเริงมากเลยนะ แถมยังตลกสุดๆ ด้วย แต่เพราะเธอเป็นถึงลูกหัวหน้าพรรคมาเฟียพรรคใหญ่อีกพรรคหนึ่งของเกาหลี แน่นอนเธอก็จะแกล้งทำเป็นขรึมๆ ไปเท่านั้นเอง ก็เหมือนนายไงล...... ” มินฮยอกหันมามองหน้าผม แล้วชะงักทันที ก็แน่ละสิ ผมกำลังสงสัย ทำไมมินฮยอกถึงได้รู้ดีขนาดนี้

“ ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันมีสายจากในพรรคนู้น นายไม่เห็นต้องมองหน้าฉันอย่างนั้นเลยแดซอง ”

“ ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ...ก็แค่กำลังทึ่งว่า นายสืบมาได้ละเอียดดีจัง ”

“ ก็มันหน้าที่ฉันนี่นา อ้อ ที่ขึ้นมาที่ห้องนายเนี่ย อันที่จริงฉันจะมาบอกนายว่า ท้อปมารอนายอยู่ข้างล้างแล้ว รีบลงไปเหอะ ” มินฮยอกยืนขึ้นแล้วบอกกับผม ไม่รู้สิ ผมว่าผมรู้สึกถึงอะไรแปลกๆ ในตัวมินฮยอกจังเลย แต่เวลานี้คงไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดอะไร พี่ท้อปมารอผมอยู่ข้างล่างแล้ว คงต้องรีบลงไปก่อน เพราะเดี๋ยวจะไม่ทันไปรับพี่จียงกับซึงริพอดี

...

แดซองและ มินฮยอกเดินลงมาจากชั้นสองด้วยกัน ท้อปที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกเงยหน้าขึ้นมามองพวกเค้าทั้งคู่ แล้ว คลี่ยิ้มบางทักทายมินฮยอก มือหนาวางถ้วยกาแฟในมือลงแล้ว ลุกขึ้นเช็คแฮนด์กับมินฮยอก

“ ฝากดูแลน้องชายฉันด้วยอ่ะท้อป ” มินฮยอกเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อ พรางหัวเราะในลำคอเล็กน้อย

“ ให้ตายเหอะมินฮยอก จนทุกวันนี้ ฉันยังไม่อยากจะเชื่อว่านายเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแดซอง ” ท้อปพูดต่ออย่างล้อเล่น ก่อนหันไปมองทางแดซอง

“ ฮ่าๆๆๆ นายนี่นะ ทำไมชอบกัดแฟนตัวเองอยู่เรื่อยเลย สงสารแดซองมันบ้างสิ ”

“ พี่ท้อปเค้าเป็นอย่างนี้แหละฮยอง ไม่เคยมีโรแมนติกกับใครที่ไหนหรอก ” แดซองพูดแล้วหันไปมองทางท้อปบ้าง

“.....จริงมั้ยฮะ ..หรือว่าเป็นแต่กับผมก็ไม่รู้” เจ้าของใบหน้าเปื้อนยิ้ม ถามแทงใจดำเข้าให้ ทำให้ท้อปเองก็คงจะหาทางไปต่อไม่ถูก

“ นั่นสินะ.. ” ท้อปยกมือขึ้นเกาหัวแก้เขิน พรางยิ้มแหย ๆ ทั้งสามคนมองหน้ากันด้วยใบหน้าเจื่อนยิ้ม ต่างฝ่ายก็ต่างเข้าใจความหมายของคำพูดที่แต่ละคนพูดออกมาดี

......สักวันผมคงแทนที่เค้าได้ใช่มั้ยฮะพี่ท้อป.....

.....พี่ขอโทษแดซอง พี่มันดีต่อนายไม่พอจริงๆ.....

..
..

เสียง เครื่องยนตร์แล่นออกไปตามทาง รถสปอร์ตเปิดประทุน ที่กำลังมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล เสียงเพลงแจ๊สผสมบัลลาทเคล้าความเศร้าคลออยู่เต็มทั้งเพลง แดซองหันไปมองทางคนขับ ถอนหายใจแล้วเสมองออกไปอีกทาง

เส้นทางเดิมที่เค้าทั้งคู่เดินทางมาด้วยกันทุกวัน ตลอดสองเดือนที่ผ่านมานี้

โรง พยาบาลที่มีเงาของคนที่เค้ารักอยู่.... ซึงฮยอนและจูอึนเดินทางกลับเกาหลีหลังจากที่จูอึนเข้าผ่าตัดสำเร็จได้สาม เดือน หลังจากนั้นทันทีที่ท้อปได้รู้ว่าซึงฮยอนกลับมา โรงพยาบาลจึงเป็นที่ที่เค้าจะต้องไปทุกวัน

บางครั้งแดซองก็ไม่อยากจะ แสดงออกไปว่า เค้ารู้ว่าทำไมท้อป ที่ตอนนี้มีฐานะเป็นถึงแฟนของเค้า ต้องทำแบบนี้ บางครั้งก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หลับหูหลับตาแล้วเงียบต่อไป ทำไมเค้าจะไม่รู้ว่า พี่ท้อปของเค้ายังลืมรักครั้งแรกไม่ได้เลย ถ้าวันนั้นเค้าไม่ตัดสินใจพลาดไปสารภาพความในใจออกไป บางที ในตอนนี้ เค้าอาจจะไม่ต้องมาเสียใจอยู่อย่างนี้ก็ได้ แต่มันก็เพราะเค้าทนเห็นพี่ท้อปของเค้าเสียใจต่อไปไม่ได้นี่นา

1057 ลี จู อึน

ประตู ห้องบนใหญ่ที่มีชื่อหญิงสาวคนรักของลีจูอึนติดไว้ ถูกเปิดออกเบาๆ เสียงหัวเราะ คิกคักจึงค่อยๆ ดังขึ้นเมื่อท้อปและแดซองเดินเข้าไปใกล้

ช่อ ดอกไม้ถูกวางถูกยื่นให้ซึงฮยอนอย่างรู้งาน ท้อปเดินตรงเข้าไปลูกหัวสาวน้อยที่นอนอยู่บนเตียง ในขณะที่แดซองก็เดินไปนั่งที่โซฟาอีกทาง

“ วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะพี่ท้อป พี่แดซอง พี่หิวมั้ย จูอึนปลอกผลไม้ไว้ด้วย พี่ซึงฮยอนหยิบให้พี่แดซองหน่อยสิ ” เด็กสาวเสียงใสในชุดคนไข้ กับหมวกไหมพรหมสีฟ้าสดใสค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง แล้วทักทายทุกๆ คน

“ วันนี้ พี่จะไปรับซึงริ กับพี่จียงน่ะ แต่พี่ท้อป เค้าอยากจะแวะมาที่โรงพยาบาลก่อน ขอบใจซึงฮยอน ” แดซองพูดขึ้น พรางรับจานผลไม้จากมือซึงฮยอน

“ เออ ใช่ ฉันลืมไปเลยว่า พี่ซึงริจะกลับมาวันนี้แล้ว ฮ่ะๆ ฉันยังรู้สึกแปลกๆ เลยว่ะแดซอง ไม่รู้ว่าพี่จียงเค้าจะโกรธฉันมั้ย ”

“ บ้าหน่า นายทำให้เค้าได้เจอรักแท้กันนี่หว่า เอาเหอะ ว่าแต่จะไปด้วยกันมั้ยล่ะ ”

“ ไม่ต้องหรอก พี่ว่า ” ท้อปขัดขึ้น

“ ก็ถ้านายไปแล้วใครจะดูแล ยัยจูอึนล่ะ พี่ไปกับแดซองเองดีกว่า ”

“ หรือพี่อยากจะไปกับซึงฮยอนล่ะ เดี๋ยวผมดูแลจูอึนให้ก็ได้ ” น้ำเสียงของแดซองที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดถูกส่งออกไปหาผู้ชายร่างสูงที่นั่ง อยู่ข้างเตียงของจูอึนอย่างจงใจกระแทกกระทั้น

“ แดซอง.... ” ท้อปหันมาทางแดซอง แล้วย่นคิ้วเข้าหากัน

“ เอาน่าๆ พี่แดซอง กับพี่ท้อปรีบไปกันเถอะ เดี๋ยวก็ไปรับพี่สองคนนั้นไม่ทันกันพอดี พี่ซึงฮยอนจะอยู่กับจูอึนที่นี่แหละค่ะ ” จูอึนเอ่ยขัดขึ้นมาทันที เมื่อรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่เริ่มกดดันขึ้นระหว่างพี่ชายของเธอทั้งคู่

“ เห้อ โอเค ไปกันเถอะ แดซอง ” ได้ฟังดังนั้น ร่างสูงจึงถอนหายใจ แล้วก็ลุกขึ้นจูงมือแดซองออกไป

พอประตูปิดลงสนิทแล้ว ซึงฮยอนจึงนั่งลงข้างๆ เตียงจูอึน

“ แต่ก่อนพี่ท้อปก็ไม่เคยเป็นอย่างนี้เลยนี่นาพี่ซึงฮยอน สมัยก่อน ตอนที่พี่ซึงริยังไม่กลับมาพี่ท้อปเป็นอย่างนี้เหมือนกันงั้นหรอ ”

เด็กสาวหันมาพูดกับคนรักอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะถอนหายใจยาว

“ เป็นอย่างไหนอ่ะ ” ซึงฮยอนตีหน้างงเล็กน้อย ในขณะที่คว้ามือบางของจูอึนขึ้นมาเริ่มตัดเล็บให้

“ ก็ พี่ซึงฮยอนไม่รู้สึกบ้างเลยหรอ ”

“ รู้สึกว่า..... ”

“ ก็พี่ท้อปมาเยี่ยมจูอึน เพราะคิดถึงพี่ซึงริต่างหาก น่าสงสารพี่แดซองเนาะ ” เด็กสาวมองหน้าขึ้นเพดานแล้วพูดปาวๆ

“ แล้วมันเกี่ยวอะไรกันอ่ะ พี่ไม่เห็นเข้าใจเลย ”

“ ก็เพราะพี่ไง พี่ซึงฮยอน เพราะพี่คือ อีซึงฮยอนไง..... ”

...
..
#
#
#
#
โปรดติดตามตอนต่อไป...


zime_ii .. ไม่สั้นเกินไปนะคะ ก่อนอื่นเลย อยากจะบอกว่า อยากตอบเม้นมากเลยอ้าาา แต่ว่า กลัวตอบเม้นไม่ครบทุกคน แล้วทุกคนจะหาว่าส้มลำเอียง ฮ่าๆๆๆ เอาเป็นว่า ขอบคุณ น้องๆ พี่ๆ และเพื่อนๆ ทุกคนเลยน้าาา ที่ดีใจและติดตามการคัมแบ๊คของส้ม ชอบบคำนี้จังเลย ใครเป็นคนพูดคนแรกเนี้ย 'พี่ส้มคัมแบ็ค' กรี๊ดๆๆๆๆ ชอบๆ น้องๆ คนไหน เจอกันในเอ็มก็ทักกันบ้าง อะไรบ้างนะคะ พี่ไม่กัดนะเออ จริงๆ!! ตอนนี้ประเทศไทยกำลังเข้าสู่ภาวะโค่ดเครียด ฉะนั้น เรามาอ่านฟิคดราม่าเพิ่มความเครียดกันดีกว่า กร้ากๆๆๆๆ

ปล. ภาคนี้อาจจะเหมือนเดิม คือ อัพอาทิตย์ละครั้ง (ไม่สัญญานะคะ) ฮ่าๆๆๆ แต่จะพยายามจริงๆ ไม่รู้จะถูกใจรีดเดอร์รึป่าว ภาคนี้ คิดหนักจริงๆ ฝากติดตาม และเม้นๆๆ ด้วยนะคะ ไรท์เตอร์คนนี้จะได้มีกำลังใจแต่งต่อไป ฮิฮิ ขอบคุณค่าาาา