[LFY]Awsome Time " G-ri"Temp-dae {EP4}

Title :: Awsome Time “ With u With me …..
Author :: zime_ii
Paring :: GD x VI “ TOP x DAE
Genre :: Romactic





{4th-Ep-}



ในบ้านพักบิ๊กแบง ยังมีอีกห้องหนึ่งที่ทำให้น้องเล็กของเรามีความสุขที่สุด

“ อร่อยจังเลยครับพี่แดซอง ” มาอีกแล้ว แดซองแม่บ้านประจำวง เค้กอีกแล้ว มันทำเค้กอีกแล้ว นี่ไม่กลัวมักเน่จะรักเค้กรักขนมมากขึ้นเลยรึไง

“ ทำไมมันหวานขึ้นว่ะแด ” จียงพูดขึ้นขณะที่แย่งช้อนแค้กคำโตที่กำลังจะเข้าปากซึงริมาใส่ปากตัวเอง

“ ก็คนกำลังมีความรักไงว่ะไอ้มังกือ ไม่เห็นต้องสงสัย ” เอออ หวานกันแต่เช้า หวานไปยันเค้ก

เทมโปเดินเขามาตอบแทน ในขณะที่คนถูกถามยืนอ้าปากค้าง อึ้ง ก็กำลังอึ้ง คำพูดสั้นๆของคนร่างสูงก็ทำให้ ภาพที่จูบกันมันตีขึ้นมาบนหัวเขาอีกครั้ง

“ โอ้ยย แหวะ เออ แล้วเมื่อคืนถึงไหนแล้วว่ะ เห็นว่าอยู่ด้วยกันทั้งคืนไม่ใช่รึไง ” จียงเดินไปกอดคอเทมโป แล้วถามทีเล่นทีจริง

“ ยังไงฉันก็สู้คู่แกไม่ได้หรอก สวีทกันได้ทุกที่ทุกเวลา ใช่ไหม เด็กกวางจู ” คำพูดของเทมโปเล่นเอาน้องตัวเล็กเกือบสำลักน้ำ

โฮกกกกพี่อย่าพูดงี้ดิ ผมน่ะเป็นถึงความภาคภูมิใจของกวางจูเชียวนะ
แล้วสวีทน่ะเมื่อไหร่ก้านนน ไม่เคย ไม่เค้ย

“ แล้วพวกนายก็กำลังจะเลียนแบบ ” จียงพูดแล้วเอนหัวลงที่ไหล่มักเน่ทันที เอาซี้ ให้รู้กันไปว่าใครจะหวานกว่ากัน

“ เราจะเลียนแบบดีไหม โดราแดซอง ” เทมโปหันหลังจากหยิบน้ำในตู้เย็น แล้วเข้าโอบด้านหลังของแดซองทันที เสียงกระซิบข้างหู ยิ่งทำให้คนข้างหน้าเขินเข้าไปมากขึ้นเรื่อยๆ

แล้วในเมื่อไม่รู้จะหาคำตอบยังไงดี


แดซองเลยทำอย่างนี้


“ นัล บวา นัล บวา จวิ ซึน นัล บวา นัล บวา จวิ ซึน นัล บวา นัล บวา จีกึม ดังจัง นัลบวาโย~~~”
( look at me –daesung /trot album )

ร้องเพลงหากิน ทำมือท่าเต้นประจำตัว วิธีนี้แหละ เลี่ยงตอบได้ดีที่สุด

และวิธีนี้แหละ ทำให้ทุกคนหัวเราะกันหมด แล้วก็คงมีคนเดียวที่ทนไม่ได้กับความน่ารักสดใสของโดราแดซอง เทมโปโอบเอวแดซองแน่นขึ้น เล่นเอาคนที่นั่งเล่นมือถืออยู่หัวโต๊ะ ใจสั่นนน



จะใจสั่นทำไมล่ะ ….บอกเองนี่ว่าลืมเขาไปแล้ว ว่าเป็นเพื่อนกัน

“ ฉันเริ่มรับไม่ได้แล้วนะว้อยยย ไอ้พวกบ้าไม่เกรงใจกันมั่ง ” แทยังที่นั่งกินเค้กอยู่เงียบๆ เริ่มโวยวาย เมื่อคู่เมะเคะสองคู่เริ่มถลำลึก ไม่ได้ว่ากลัวอะไร กลัวแต่ตัวเองจะทนไม่ได้กับภาพที่เห็นก็เท่านั้น

ไอ้บทจะแย่งมันก็ใช่เรื่อง ก็ไม่อยากต้องทะเลาะกันนี่หว่า

เดี๋ยวนะ ….เมื่อกี้พึ่งบอกว่าลืมเขาแล้วไม่ใช่หรอ…

อื้อ…ฉันลืมเขาได้แล้ว ใช่ฉันลืมเขาไปแล้ว

ฉะนั้นฉันไม่ได้ใจสั่นบ้าบออะไรทั้งนั้น



“ เดี๋ยวฉันหากิ๊กให้คนเอาม่ะยองง~~ ” จียงทำหน้าตาทะเล้น

“=_=; แกจะเอาใครมาให้ฉันน ”

“ พี่เว่นเป็นไง น่ารักนะว้อยย ” คำตอบบั้นเล่นเอายองเบเราสะดุ้งโหยงง

“ โว้ยย ไม่เอาว้อย เดี๋ยวฉันก็จะโดนพี่สตาร์สุดสวยไล่เตะเอาไง ”

“ ฮ่าๆๆๆๆๆ ” เสียงหัวเราะทุกคนดังขึ้นพร้อมๆ กัน เทมโปพูดถูก ตั้งแต่ร่วมวงกันมา พวกเราไม่เคยทะเลาะกันสักครั้ง รู้สึกดีที่ได้มีความทรงจำร่วมกันแบบนี้ ถึงแม้จะเหนื่อยแค่ไหน ก็ไม่เคยคิดจะยอมแพ้


แล้วมันเกี่ยวอะไรเนี่ย ลีดเดอร์



~
~

บรรยากาศในห้องซ้อมยังสนุกเหมือนเดิมไม่เคยเปลื่ยน แต่ซึงริก็รู้สึกได้ถึงว่ามันมีบางอย่างเปลี่ยนไป

“ พี่ยองเบ มันอินไปป่าวพี่ ” รู้สึกเลยว่าไอ้เพลง Look only at Me วันนี้มันฟังแล้วเศร้าจับใจ ตอนแรกถามว่าทำไมพี่แกมาร้องตอนนี้ว่ะ นี่มัน Band practice ไม่ใช่หรอ อีกอย่างพี่แกต้องร้องเพลงชุดแต่งงาน รึไม่ก็เพลงเธออยู่หนใดไม่ใช่หรอ นึกยังไงมาร้องมองแค่ฉันคนเดียวตอนนี้ แต่คุณพี่แกก็ตอบว่า ‘คนอยากร้องมีปัญหาม่ะ’ อ๊างงง~~ แถมพอร้องก็ดันอินสุดๆ เลยว้อยย

“ แล้วเพาะรึเปล่าล่ะ ฮึๆ ” ยองเบวางไมค์แล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟามุมห้อง เอนตัวลงนอนแล้วเอาผ้าขนหนูผืนเล็กปิดหน้า


อินงั้นหรอ???

ฉันก็ร้องแบบนี้มานานแล้ว …..

ร้องแบบนี้มานานแล้วจริงๆ…


“ พี่ยองเบเค้าเป็นไรอ่ะครับ ดูเหนื่อยๆ อ่ะพี่จียง ” คนตัวเล็กถามคนร่างโปร่งที่ตอนนี้กำลังจัดเสื้อผ้าน้องให้เข้าที่ จะพูดให้ถูกต้องบอกว่า จัดเสื้อผ้าของตัวเองที่น้องเอามาใส่ให้เข้าที่มากกว่า

“ สงสัยเมื่อคืนมันดูหนังโป้ดึกล่ะมั้ง อย่าไปสนใจเลยย ” จียงหันหน้ามองไปทางเพื่อนรัก ไหนบอกจะไม่เศร้าไงว่ะ จำไม่ได้รึไงที่ฉันบอกน่ะ ถ้านายเศร้า ฉันเอานายตายแน่ ทงยองเบ

“ งั้นหรอครับ ” มักเน่พยักหน้าหงึกหงักกลับไป แต่ภายในใจก็ยังไม่หายสงสัยอยู่ดี

“ โอเค เดี๋ยวซ้อมอีกเพลง แล้วพักเลยละกัน ” สิ้นเสียงหัวหน้าควอน ทุกคนก็ลุกฮือขึ้นมาทันที ช่างมีความสามัคคีกันจริงๆ วงนี้

ในที่สุดการซ้อมของวันนี้ก็ลุล่วงไปได้อีกวัน เทมโปก็แยกย้ายไปกับแดซอง ช่วงนี้ตัวติดกันเป็นพิเศษ ก็เค้ากำลังส่วนจียงก็กอดคอไปกับน้องเล็ก แล้วสรุป ทำไมฉันต้องเดินออกจากห้องซ้อมคนเดียวด้วยเนี่ยย
คิดแล้วเซงชะมัด ไม่เป็นไรว่ะ ที่ห้องมีเพล์สามเป็นเพื่อนแก้เหงา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ



……………………………………………….
~
~


อีกวันแล้วที่มันไม่ยอมไปนอนห้องตัวเอง

………คนเป็นแฟนกันต้องนอนด้วยกันทุกวันเลยหรอ….

ก็คนมันไม่เคยมีแฟนนี่หว่า เกิดมานานแล้วเป็นแฟนกะผู้หญิงก็ยังไม่เคย จะมีแฟนคนแรกดันเจือกมีเป็นผู้ชาย
ให้ตายยังไง ก็ยังรับตัวเองไม่ค่อยได้ ตกลงนี่เราเป็นเกย์หรอออ ก็ยอมรับอยู่หรอกนะว่าเมื่อวานน่ะเคลิ้มกับจูบนั้นจริงๆ
ชอบอยู่หรอกนะที่ไอ้พี่เทมป์มาอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา เหมือนอย่างตอนนี้ที่ไม่ยอมไปไหน พูดอยู่อย่างเดียวว่าจะนอนด้วยกัน
เฮ้อ ก็คนอย่างโดเราแดซองไม่เคยปฏิเสธใคร ใครจะว่าไงก็ยิ้มหน้าแป้นตกลงตามเสมอ
และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่แดซองต้องยิ้มหน้าแป้นให้ไอ้คนหน้าด้านมันนอนด้วย

“ แดซองอ่า.. ”เทมโปนอนยิ้มแฉ่งอยู่บนเตียง จะมีใครมีความสุขเท่ากอลลิล่าตัวนี้ไหมเนี่ย

“ แดซองอ่า..เลิกเล่นคอมแล้วมานอนด้วยกันได้แล้ว ” เทมโปนอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่มมีเพียงใบหน้าหล่อๆ โผล่ออกมาเท่านั้น

“ ขอเช็คเรตติ้งก่อนได้ไหม ” ข้ออ้าง…..


ก็คนมันยังไม่พร้อม……ต้องเตรียมตัวใจเต้นแรงก่อน


“ ไม่เอาอ่า รอนานแล้วอ่า ”เทมโปพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ

“ แปปนึงสิพี่ ” แดซองหันหน้ามายิ้มแฉ่งหนึ่งที ตกลงว่าพี่แกเป็นเมะหรือเราเป็นเมะกันแน่ว่ะ


2 นาทีผ่านไป คนที่อยู่ในผ้าห่มเริ่มทนไม่ไหว ใช้แล็ปท้อปแท้ๆ ทำไมไม่เอามาใช้บนเตียง จะได้เสริ์ทหาวิธีเมคเลิฟด้วยกันซะเลย เฮ้อ

ก็ แมร่มม…คนมันทนรอไม่ไหวแล้วนะ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้ ไม่รู้ว่าดูอะไรนักหนา

“ แดซองอ่า ” คนตัวสูงหมดความอดทน เลยลุกออกจากที่นอน จับเก้าอี้หมุนๆ ที่โดเรมอนของเข้านั่งอยู่ ลากเข้ามาหาตัวเอง

“ อ่ะพี่!!! บอกว่าแปปนึงไง ”

“ ไม่แปปแล้วว มานี่เลย ” ส่งสายตาหื่นเต็มที่

บรึ๊ยยยย~~ แดซองขนลุกแล้วอ่า~~

เทมโปรวบมือแดซองเอาไว้ คนถูกจับมือเลยทำอะไรไม่ถูกทันที ก็บอกแล้วไงว่าขอเล่นคอมเตรียมพร้อมก่อน

“ ทำไมยังไม่นอนอีกอ้า.. ” ออดอ้อนเต็มที่

“ ก็เดี๋ยวจะนอนแล้ว ” สายตาหวาดกลัวเริ่มเล็ดลอดออดมาจากใบหน้าของแดซอง

รู้สึกกลัวไอ้คนตรงหน้าขึ้นมาฉับพลัน กลัวจะเป็นเหมือนเมื่อคืน กลัวจะถูกจูบแบบเมื่อคืน


…..กลัวจะแค่ถูกจูบงั้นหรอ..


“ กลัวอะไรรึไง… ” มันรู้ได้ไงว่ะ ….( ก็หน้าแกมันฟ้องไงล่า~~ ถึงตาจะตี่ แต่เทมโปก็มองออกน้า--ไรท์เตอร์ )

“ ปะ…เปล่า เปล่ากลัวอะไรสักหน่อย ” เทมโปเริ่มขยับมาใกล้ทุกที ความกลัวของแดซองก็เหมือนจะมากขึ้นตามนั้น

“ ไม่กลัวแน่นะ.. ”

“ ใครกลัวกันล่ะ ” เทมโปพอได้ยินคำตอบแบบนั้น ก็หัวเราะฮึๆ ในคอ เทมโปลุกขึ้นเอื้อมมือไปปิดแล็ปท้อป แต่จะอ้อมไปข้างหลังหน่อยไม่ได้ กลับเอื้อมตรงๆ ผ่านตัวแดซองซะงั้น

“ อ่ะๆ พี่เทมป์ ” ท่าเอื้อมไปปิดแล็ปท้อปทำให้คนตรงหน้าเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดร่างสูงพอดี เล่นเอาอีกคนใจเต้นไม่เป็นท่า



โอ้ยยย…..รู้สึกหมดแรง ทุกคนได้ยินไหม แดซองหมดแรง…..ไร้เรี่ยวแรงจะขยับตัว
.
.
.




“ ขอจูบหน่อยสิ ”



.
.


.แอ่กกกกกกกกกกก คังแดซองจะหมดลมหายใจ~~~



-O-




แล้วจะให้ตอบยังไงว่ะเนี่ยย

มีทางเลือกหลายทาง


~ โฮกกก พี่เทมป์ ฉันรอพี่พูดแบบนี้มานานแล้ว พูดจบแล้วทำตาวิ้งๆ

~ เอาเลยพี่ ฉันรอไม่ไหวแล้ว ขอแบบดูดดื่ม เร่าร้อนเลยได้ม้ายยย พูดแล้วเอามือช้อนคางไอ้พี่เทมป์ขึ้นมา

~ ฉันยังไม่พร้อมอ่ะพี่ ขอเวลาทำใจอีกสองนาที


อ้ากกกกกก ตอบแบบไหนดีว่ะ ดูคำตอบแล้วนี่ไม่มีปฏิเสธเลย โฮกกกกก็ยอมรับนะว่าก็อยากจะจูบด้วยอยู่หรอก แต่ว่า…..


มันต้องเล่นตัวกันซะบ้างเซ้!!!!

และเพราะว่าคิดนานเกินไป…..ไม่ทันแล้วที่จะบอกปฏิเสธ

และเพราะว่าปากคนขอนั้นประทับลงบนอีกฝ่ายเรียบร้อยแล้ว

ฉะนั้น….ไม่ทันแล้วที่จะบอกปฎิเสธ


ขอแบบดูดดื่ม….ขอแบบเร่าร้อน

.
.

ไม่ต้องพูดร่างสูงก็จัดการให้

.
.


ดูดดื่ม และ เร่าร้อน

การจูบแบบที่แดซองต้องการดำเนินไปนานพอสมควร มือของเทมโปที่จับมือแดซองอยู่นั้น เริ่มเปลี่ยนทิศทางไปพร้อมๆ กับริมฝีปาก ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งมีเสน่ห์ ….

.


ไม่อยากจะหยุดแค่นี้

.

ส่วนแดซองของเรา ตอนนี้ก็เข้าใจความหมายของคำว่า ละลาย อย่างลึกซึ้งแล้ว
.


เอาว่ะ อยากทำอะไรก็เชิญ

เมื่อเทมโปรู้ถึงท่าทางของคนตั้งหน้าแล้ว รู้แล้วแหละว่าไม่ขัดขืน งั้นจะเต็มที่เลยแล้วกัน

รอยจูบของคนร่างสูงประทับลงหนักที่ต้นคอของแดซอง

จากที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็ย้ายมาอยู่บนเตียงอย่างไม่รู้ตัว

แดซอง เอื้อมมือโอบรอบคอเทมโปไว้ ร่างหนักที่ทับอยู่บนตัวเขา ไม่รอช้าที่จะปลดกระดุมเขาออก

การกระทำนั้นทำให้แดซองตั้งสติได้


….นี่เรากำลังจะมีอะไรกับผู้ชายด้วยยยกันนน~~

….แล้ว ไม่ชอบหรอ….ชอบบไม่ใช่หรอ ตอนนี้ก็รู้สึกชอบคนตรงหน้านี่

…ถ้าอย่างนั้นต่อเถอะ…( อ้ายยยย แดซองเธอหื่นจัง – ไรท์เตอร์ )


“ ถ้านายไม่พร้อม ฉันหยุดก็ได้นะ ” เทมโป พอเห็นท่าทางชะงักของแดซอง เอ๋ยถามขึ้นมาทันที ยังไงความรู้สึกของคนที่รัก ก็ต้องมาก่อนความรู้สึกตัวเองอยู่แล้ว

“ เปล่า…ฉันไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย ” ไม่รู้เลยยะว่าท่าทางแบบนี้ยิ่งทำให้เทมโปไม่สามารถระงับอารมณ์ตัวเองได้เลย

“ แน่ใจนะ… ”

“ อ่ะ…. อื้มมมม ” สิ้นสุดคำยืนยันของโดราแดซอง เทมโปก็ก้มลงต่อภารกิจทันที

เทมโประดมจูบทั่วร่างเปล่าของแดซอง ก่อนจะย้อนกลับไปจูบที่ริมฝีปากหนานั้นอีกครั้ง มือที่ลูบไล้ไปทั่วร่างกาย ยิ่งส่งผ่านถึงความร้อนในร่างกายได้เป็นอย่างดี

ไม่รู้กี่ครั้งที่ถอนจูบออก แล้วกดริมฝีปากลงไปอีกครั้ง

ไม่รู้กี่ครั้งที่รู้สึกเริ่มหายใจไม่ทัน

ไม่รู้กี่ครั้งที่ใจมันเต้นแรงเหลือเกินน

ไม่รู้เหมือนกันว่า ตอนนี้มือของเทมโป ไปอยู่ตรงหน้าท้องแล้ว สัมผัสนั้นทำให้ใจหายวูบบบ

ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าจะพูดออกมาเป็นคำพูดยังไง….




เฮือกกกกก…..ไม่ไหวแล้ว…


ขอร้อง….หยุดก่อนเถอะ


“ อื้ออ..พี่เทมป์ฉันไม่ไหวแล้วอ่า… ”

“ แดซอง..ฉันหยุดไม่ได้ ” ( มันหื่นไปไม๊เนี่ยยย >> writer )

“ มันไม่เร็วไปหรอพี่~~ ”

“ ไม่หรอก… ”


~
~
~



“ อื้อออ~พี่… ”



“ ขอร้องล่ะพี่….หยุดก่อนเถอะ ”





-------------------------------------------------TBC5th-EP-