Monday, March 15, 2010

[SF]Embrace My Love.......{TEMP-G}-{2/2}-{NC-17}

Title :: Embrace My Love…..
Author :: zime_ii
Paring :: TOP x GD
Genre :: NC-17



{2/2}





“ อื้อออ เดี๋ยวก่อนเทมโป้ ”

ควอนลีดเดอร์ใช้มือเรียวดันแผงอกของผู้ชายร่างสูงตรงหน้าไว้


…อย่าเพิ่งเซ้ ฉันยังไม่ได้ตั้งตัวเลย…
…อีกอย่าง นายยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะ ว่านายโกรธฉันรึเปล่า….



“ นายโกรธฉันรึเปล่า ” ริมฝีปากแดงระเรื่อเอ่ยคำถามที่ต้องการรู้เบาๆ
ลมหายใจร้อนอ่อนๆ ของชายตรงหน้ารินลดจมูกเล็กๆ ของเค้า กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ คลออยู่ในบรรยากาศ

นาย….ทำฉันหวั่นไหวจริงๆ เลย
…..จะกี่ครั้ง กี่ครั้งก็ไม่รู้สึกชิน…..



“ นายว่าไงนะ ” เทมโปแสร้งว่าไม่ได้ยิน เค้าก้มหน้าลงไป ให้ระดับหูอยู่ใกล้ริมฝีปากน้อยนั่นมากขึ้น


จียง เหลือบมองคนข้างๆ อย่างอายๆ
…นี่นายจะมาไม้ไหนอีกวันนี้….


“ นายโกรธฉันรึเปล่า ”จียงเอ๋ยคำถามนั้นอีกครั้งใกล้ๆ หูของเทมโป


“โกรธเรื่องอะไรล่ะ” คนร่างสูงยังคงแกล้งทำเป็นไม่รู้

….ก็เรื่องที่ฉันผิดนัดไงเล่า นายก็รู้อยู่แล้วนี่นา ทำไมจะต้องแกล้งกันด้วย…



“ ก็เรื่องที่…. ”

“ ที่วันนี้ฉัน…..ฉันผิดนัดอ่ะ ”
จียงเอ่ยเสียงหวานเป็นคำตอบให้เทมโป้รับรู้ ก่อนที่จะหันไปมองหน้าเทมโปตรงๆ

“ อ้อ…. ”

“ โกรธสิ ”

=_____+; …….แล้วมันจะถามตูเพื่อ….


“ นายก็รู้อยู่แล้วนี่นา แล้วทำไมจะต้องให้ฉันพูดอีกอ่ะ ” จียงค้อนเทมโป้เล็กๆ มือน้อยใช้กำปั้นเล็กๆ ทุบเข้าที่แผงอกคนตรงหน้า

“ นี่…”

“ ฉันกำลังโกรธนายอยู่นะ ” เทมโป้คว้าเอากำปั้นน้อยนั้นมากุมไว้ ก่อนที่จะส่งเสียงเข้มนั้นขู่คนตัวเล็กตรงหน้า
.
….ฉันไม่ยอมนายง่ายๆ หรอกจียง คราวนี้นายต้องถูกลงโทษซะบ้าง….


“ เทมโป้อ่า~~ ” คนตัวเล็กเรียกชื่อคนตัวใหญ่อย่างเคยปาก


….เออน่า รู้อยู่แล้วล่ะคุณสามี ….


“ แล้ว…..แล้วฉันจะต้องทำยังไงล่ะ นายถึงจะหายโกรธ ”

สิ้นสุดปัญญา สุดท้ายก็ถามมันเอาโต้งๆ อย่างนี้ล่ะวะ
.
.
….
……
“ เรียกฉันว่า ฮยอง ” เทมโปมองตาคนตัวเล็ก แล้วออกคำสั่งเด็ดขาด

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก~~ ไม่เอาอ่ะเทมโป้…..

ทำไมต้องให้เรียกว่า ฮยองด้วยอ่ะ
บอกตามตรง เวลาที่อยู่ด้วยกันส่วนตัว เค้าไม่เคยเรียกเทมโป้ว่าฮยองเลย
ไม่รู้สิ ไม่อยากเรียก มันเขินน
มันรู้สึกแปลกๆๆ อ้ายยย ไม่เอาอ่ะ เทมโป ขอใช้ตัวช่วยได้ม้าย~~~


“ เทม~~~ ” ร่างบางพยายามส่งสายตาอ้อนวอนสุดชีพ
แต่ดูเหมือนว่าสามีหน้าเข้มจะไม่มีให้ต่อรองแม้แต่น้อย

“ ไม่ทำไม่ได้หรอ ” อีกครั้งที่ส่งสายตาอ้อนวอน
…เชื่อสิว่าไอ้เทมโป้มันต้องแพ้สายตาของกุแน่…




“ งั้นฉันกลับบ้านแม่นะ ”



……แป่ววว~~……



เฮ้ยยย เล่นแบบนี้ไม่เอาอ่ะ ไม่ได้ดิ ควอนจียงทำไม่ได้….


แต่มีด้วยหรอ อะไรที่ควอนจียงทำไม่ได้…..
จียงมีความสามารถรอบด้านไม่ใช่หรอ….

เออออ มีว้อยยยยยยย~~~~~~


แต่ในที่สุดก็

“ ฮยองง~~ ” จียงเอ๋ยคำสั้นๆ นั้นใต้ผ้าห่มอย่างเบาที่สุด
ท่องเข้าไว้ลูกแม่จียง จียงท่องเข้าไว้

ด้านได้ อายอด ลูก~~~~~~~

“ นั่นบ้านนายเรียกว่าพูดหรอจียง ฉันว่าบ้านฉันมันเรียกพูดในใจมากกว่ามั้ง ”
เทมโป้ก้มลงกระซิบข้างหูคนตรงหน้า ลมหายใจร้อนที่ปะทะใบหูของคนร่างบาง ทำให้เทมโป้รับรู้ได้แล้วว่า
ลูกแกะตรงหน้าเริ่มอ่อนระทวยเพราะหมาป่าตัวนี้แล้ว


=____________________________________=;
เอากับมัน ไอ้สามีผู้น่ารัก แกล้งกันนี่มันสนุกนักใช่ไหม ก็ได้ เดี๋ยวแม่จัดให้เต็มสตรีมมม

“ ฮยองง ท๊อปฮยองงง ทีโอพีฮยองง ซึงฮยอนฮยองง เทมโป้ฮยองง พอจายยม้ายยย ไอ้คนบ้า ”
จียงลุกขึ้นออกจากผ้าห่มแล้ว ตะโกนอย่างเสียงดัง ก่อนที่จะทำหน้าบูด แล้วลงมาในผ้าห่มอีกครั้ง


การกระทำแบบนั้น เลยเรียกเสียงหัวเราะให้คนร่างสูงไม่น้อย


…..เวรรเอ้ยย นี่กุทำห่าอะไรลงไปว่ะเนี่ย….

….ฮ่าๆๆๆๆๆ น่ารักชมัดเลย ให้ตายสิ….


เทมโป้แทบจะอดทนกับท่าทางที่จียงทำเมื่อกี้ไม่ไหว เค้าเลยดึงหมวกไหมพรหมของจียงลงมาปิดตา ก่อนที่จะก้มหน้าลงไปหอมเอาตรงดวงตาของคนตัวเล็กฟอดใหญ่ แล้วพูดเบาๆ ว่า


“ ก็แค่นั้นแหละ จียง…อ๊า~~~ ฉันรักนายจังเลย ”


…….อ่อกกกกกกกก…….
ควอนจียงขอเป็นลมตรงนี้ได้มั้ยทุกคน


“ ไอ้บ้า เทมโปอ่ะ ”
จียงดึงหมวกขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าเนียนสีแดงที่แดงยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศ พร้อมๆ กับเอามือทุบไปที่อกกว้างเบาๆ

“ บ้า อะไรล่ะ ก็พูดแบบนี้อยู่ทุกวัน ”
เทมโป้ตอกย้ำเข้าไป ให้เขินเข้าไปอีก

…ยิ่งเห็นจียงอายหน้าแดง ขนาดนี้แล้วยิ่ง เฮิ่มมม…

“ งั้นวันนี้ เรา…. ”
เทมโปก้มลงไปหาคนตัวเล็กข้างล่างอีกครั้ง

เรา….เราอะไร….พูดดีดีนะว้อยย ไอ้เทมโป้

“ เรา….. ”



“ เรามาเมคเลิฟกันเถอะ ”


อ้ากกกกกกกกกกกก ไอ้หน้าด้านนนนนนนนน


~
~
~
~
~
~

“ อื้ออออออ~~~~~~ ”
เทมโป้ ถอนริมฝีปากของจากร่างบาง เมื่อรู้สึกว่าร่างบางเริ่มหายใจไม่ทัน จูบจากริมฝีปากบางทำให้ร่างสูงเคลิ้มไม่น้อย ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนที่เริ่มต้น แต่มารู้อีกทีตอนนี้ทั้งคู่ก็แต่งกายประจำตัวด้วยชุดวันเกิดซะแล้ว
สองขาที่พันเกี่ยวกัน อวัยวะทุกส่วนที่สัมผัส



มันช่างง……เย้ายวนจริงๆ




“ อ๊า~~ จียง ” ร่างสูงประทับจูบหนักอีกครั้ง เล่นเอาคนตัวเล็กไม่ทันตั้งตัว แต่เค้าก็ตั้งรับจูบนั้นได้ดี


….เค้าชอบ….


…..ชอบให้เทมโป้เป็นฝ่ายจูบก่อนแบบนี้…..


…..มันให้ความรู้สึก….


….รู้สึกว่าตัวเค้ามีสเน่ห์….


ความหวานในโพรงปาก ต่อให้ลิ้มรสยังไงก็ไม่รู้จักหมด เทมโปถอนจูบออกมา แล้วเริ่มระดมจูบที่อื่นบ้าง คนตัวเล็กเลยได้แต่ครางเบาๆ กับการกระทำนั้น ทุกส่วนของร่างกาย ในตอนนี้ ไม่มีส่วนไหนแล้วที่เทมโปจะไปไม่ถึง


“ อื้อ~~~~ อ๊า~~~~ เทมโป้~~ ”


สัมผัสจากสิ่งที่เรียกว่าลิ้น ให้ความรู้สึกเปียกชื้นไปหมด เทมโป้ก้มลงจูบที่ซอกคอขาว ละขึ้นไปที่ติ่งหู เม้มเบาๆ ให้เกิดสีแดงก่อนกลับลงมาที่ซอกคออีกครั้ง จากนั้นก็กลับขึ้นไปตอกย้ำความหวานที่ริมฝีปาก ลิ้นที่ใช้รุกทั่วร่างกาย กลับมารุกในโพรงปากอีกครั้ง ร่างบางเองก็คงไม่ยอมที่จะให้ลิ้นหนานั้นลิ้มรสอยู่ฝ่ายเดียว เลยส่งลิ้นบางเข้าไปหาอีกฝ่ายด้วย
เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายหายใจไม่ทัน ร่างสูงจึงถอนริ้มฝีปากออก ก่อนที่จะยื่นลิ้นออกมาน้อยๆ เพื่อเป็นการส่งสัญญาณว่า เค้าต้องการคนตัวเล็กแค่ไหน ร่างบางรับรู้ความรู้สึกของคนตรงหน้า หายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนจะส่งลิ้นบางออกมา

สองปลายลิ้นดุนกันอยู่ภายนอกริมฝีปาก
ร่างบางสั่นไปทั้งตัวเพราะความหวานที่อีกฝ่ายมอบให้ แต่ก็ยินยอมให้ผู้เชี่ยวชาญตรงหน้าลิ้มรสเต็มที่

ก็บอกแล้วไง ว่าสัญชาตญาณมันเต็มตัว…..

“ เทมโป้ ฉันไม่ไหวแล้ว ” จียงหันหน้าหนีริมฝีปากหนานั้นเมื่อได้จังหวะ ก่อนหายใจหอบอย่างหนัก


“ อื้ออออ จียง ฉันก็ไม่ไหวแล้ว~~~ ”
ถึงแม้ว่าคนร่างสูงจะพูดอย่างนั้น แต่ก็ไม่ได้จะมีท่าทีว่าจะหยุดสักน้อย กลับดำเนินกิจกรรมในที่ร่มนั้นต่อไป

มือน้อยที่ลูบไล้ไปตามตัวของเค้า ยิ่งเป็นเหมือนพลังงานให้เค้าดำเนินภาระกิจต่อไป
ร่างสูงส่งมือหนาไปสัมผัสส่วนนั้นของคนตัวเล็ก ก่อนที่จะรูดมันขึ้นลงอย่างเบามือ

เหมือนเป็นการจุดไฟให้คนตัวเล็ก ร่างเล็กแอ่นตัวขึ้นเพราะการกระทำนั้น ก่อนจะซี้ดปากเพื่อบรรเทาอาการนั้น สองมือที่ลูบไล้แผงอกของคนตรงหน้า เกร็งจนเกิดความรู้สึกอยู่ไม่สุข
ร่างบางจึงส่งมือบางให้ไปบ้าง จุดอ่อนของเทมโป้ อยู่ตรงไหนเค้ารู้ดี มือบางกระทำตามอย่างที่มือหนาทำ ก่อนที่จะดึงเอาส่วนนั้นมาใกล้กับช่องทางของตัวเอง บอกคนตรงหน้าให้รู้ ว่าเค้าพร้อมแล้วนะ

“ จียงอ๊า~~~ นาย…นายพร้อมแล้วนะ ”

“ อะ…อื้มมม…. ”

ร่างสูงเอ๋ยถามคนร่างเล็กเป็นคำสุดท้าย ก่อนจะจับตัวร่างเล็กหันหลังเพื่อกิจกรรมต่อไป



“ อ๊า~~~~ จียง นายรู้สึกดีใช่มั้ย ”
“ อ่า…ช้าๆ ก่อน เทมโป้~~~ ”


มือหนาจับเอวบางแน่นก่อนที่จะสวมสิ่งแปลกปลอมเข้าร่างกายของคนเอวบาง ร่างบางร้องขอให้ช้าหน่อย
ร่างสูงก็ว่าง่ายตามนั้น ความรู้สึกบีบรัดทำให้เค้าอยากจะเคลื่อนที่มันไวไว แต่ก็กลัวร่างบางจะเจ็บ เค้าจึงต้องเริ่มจากช้าๆ
แล้วจึงเริ่มที่จะเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางของทั้งสองดังสลับเป็นระยะๆ แต่เสียงดังของผิวหนังที่เสียดสีกันกลับดังอย่างสม่ำเสมอ



จากสโลวี่ เป็นร็อคแอนด์โรล~~~



“ อ๊า~~~~~ ”


“ อื้ออออ~~~~~~~~ ”


“ อ้า~~~~~~ ”

“ อีกนิดเดียว จียง อีกนิดเดียว~~ ”
ร่างสูงก้มลงไปเอ๋ยข้างหูคนเบื้องล่าง คนร่างบางใช้ริมฝีปากเม้มปลอกหมอนเน้น มือทั้งสองทึ้งผ้าปูที่นอนอย่างอดกลั้น เค้าพร้อมที่จะปล่อยมันออกมาแล้ว


…..อีกนิดเดียวนะ เทมโป้……

ร่างสูงจับคนตัวเล็กหันหน้านอนหงาย โดยที่ไม่ให้ส่วนนั้นหลุดออกจากกัน มือหนายกสองขาเรียวขึ้นสูง ก่อนๆ เร่งจังหวะสุดท้ายอีกครั้ง

“ อ่ะ…ทะ…เทม ….โอ้ยยย ฉันเจ็บ ”

ร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด มือน้อยควานหาผ้าห่มมาบังหน้าตัวเองไว้
ก็ไม่อยากให้คนตรงหน้าเห็น ถึงเจ็บแต่ก็อยากให้คนตรงหน้ามีความสุข


“ อ๊า~~~ นายสุดยอดเลยจียง ”

ร่างสูงเร่งจังหวะสุดท้าย กระตุกสองสามครั้ง ก่อนจะปล่อยความหวานทั้งหมดสู่ร่างกายของจียง
พร้อมๆ กับที่ร่างบางก็ปล่อยความหวานนั้นออกมาเหมือนกัน

ร่างสูงขยับตัวออกจากร่างบาง แล้วก้มลงทำความสะอาดให้คนตรงหน้า
จียงที่เพิ่งสงบจากศึกเมื่อครู่ แอ่นตัวรับอีกครั้ง
ลิ้น..ของนาย ….หวานเหลือเกิน
ไม่สามารถบรรยายได้จริงๆ ความรู้สึกแบบนี้ ที่รู้กันแค่สองคน…..

เทมโป้นอนลงข้างๆ คนตรงหน้า ก่อนขยับร่างบางให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด
รัก…รักมากมายเหลือเกิน
รักทั้งตัว รักทั้งใจ รักทุกอย่างที่เป็นควอนจียง….


“ แปลกวันนี้ไม่เห็นขออีกรอบ ” ร่างบางหลับตาในอ้อมกอดของเทมโปแล้วเอ๋ยออกมาเบาๆ
“ อยากได้อีกรอบงั้นหรอ ” เสียงทุ้มพูดเบาๆ เหนือหน้าผากของร่างบาง แถมหอมเข้าให้อีกฟอดใหญ่
วันนี้แค่นี้ก็พอ วันนี้จียงเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พรุ่งนี้จียงมีงานแต่เช้า เดี๋ยวจะไม่ไหวกันพอดี
“ บ้า..เปล่าสักหน่อย ” มือน้อยทุบอกแกร่งคนตรงหน้าเบาๆ ก่อนจะซุกตัวลงในอ้อมกอดให้ใกล้ขึ้น


“ ฉันรักนายน่ะ เทมโป้ ” ควอนจียงเอ๋ยขึ้นเบาๆ ในอ้อมกอดของเทมโป้
“ ฉันก็รักนาย จียง ”


…………






…ขอให้อยู่ด้วยกันแบบนี้ ตลอดไป….



…ขอให้รักกันแบบนี้ตลอดไป…



…แบบนี้ตลอดไป….


~
~
~
~
~
~

“เฮ้ย ไอ้จี ไมเดินเป็นเป็ดงั้นว่ะ”
ยองเบที่นั่งดูทีวีอยู่เอ๋ยถามจียงที่กำลังเดินเข้าห้องไปในห้องน้ำ ด้วยท่าทางแปลกๆ

“ อย่ายุ่งกับชั้นน่า ”
ยองเบหัวเราะ หึหึ ในลำคอ สงสัยเมื่อคืนคงจะรุนแรงสิท่า ทำอิท่าไหนกันว่ะ ถึงได้เดินเข้าห้องน้ำแบบนั้น
ยองเบมองตามจียงเข้าห้องน้ำไปด้วยสายตานึกขัน แต่ที่ไม่คาดฝันกว่านั้นน่ะสิ
.
.
.
.
.
“ อ้ากกกกกกกกกกกกกก ไอ้เทมโป้ นายตายแน่ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “

…..ซึ่งนั่นคือเสียงใสที่ดังออกมาจากในห้องน้ำนั่นเอง….

จียงเอ้ยย ท่าทางคงจะเจ็บหนักน่าดู ไอ้เพื่อนสาวของผม =____="


END”

_______________________________________________

จบแล้วค่า หวังว่าจะเรียกเลือดกันอยู่บ้างอ่ะเนาะ ไงก้อย่าเพิ่งคิดว่าไรเตอร์หื่นน้า ="= ห้ามมคิด
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณทุกเม้นนะคะ

7 comments:

Ma Tory said...

ฮือออออออออออ! น่ารักเกินไปแล้ว! ควอนจียง! ><
ยิ่งตอนที่เรียกฮยองนะ อื้อหื้อ! แบบอิจฉาเทมมากที่ได้แฟนน่ารัก ๆ แบบนี้ ><

จังหวะรักของสองคนนี้ทำให้นึกถึงเพลงบรีทนิดหน่อย ๕๕
อ๊าย~สงสัยจะร้อนแรงไปนิด จีเดินเป็นเป็ดเลยทีเดียว คิกคิก -.,-

Anonymous said...

น่ารักมากกกกกๆ><

หนุกดีๆ^^

Anonymous said...

และแล้ว การมาวางระเบิดแห่งอารมณ์เปลี่ยวของเฮียเบ้ก็ได้ผลสินะ หึหึหึ - -+

Under my skin~~ จริงๆด้วย ฮาาาาาา

เอาซะเลือดคนอ่านกระฉูดปรี๊ดๆ มือไม้อ่อนกันไปเลยทีเดียว

แอร๊ยยยย อยากเป็นเฮียเบ้ จะได้คลุกวงในแล้วเอา clip มาฝากประชาชี อิอิ

PunchChu=) said...

55555555 จียงเอ้ยยย เดินเป็นเป็ดเลยเรอะ !
เทมโป้ อ่า นายรุนแรงไปรึป่าว =.,=

เบ้แอบกวนนน 55555

Anonymous said...

โฮ เอนซีเรียกเลือดได้อีกคะ ชอบอ่ะ ><

Unknown said...

อื้อหือ =,,= น้ำหมากกระจาย
ยองเบ แผนสูงเชียวย่ะ พี่เทมป์ก็เล่นซะจีเดินเป็ดเชียว 555+

ขอบคุณนะค่ะ :)

mememe said...

ง่าาาา เอ็นซีน่ารักมากอ่ะไรเตอร์~ =///////=

Post a Comment

 
 
Copyright © {{z i m e _ i i}}
Blogger Theme by BloggerThemes Design by Diovo.com