[SF]Embrace My Love.......{TEMP-G}-{2/2}-{NC-17}

Title :: Embrace My Love…..

Author :: zime_ii

Paring :: TOP x GD

Genre :: NC-17

{2/2}

“ อื้อออ เดี๋ยวก่อนเทมโป้ ”

ควอนลีดเดอร์ใช้มือเรียวดันแผงอกของผู้ชายร่างสูงตรงหน้าไว้

…อย่าเพิ่งเซ้ ฉันยังไม่ได้ตั้งตัวเลย…

…อีกอย่าง นายยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะ ว่านายโกรธฉันรึเปล่า….

“ นายโกรธฉันรึเปล่า ” ริมฝีปากแดงระเรื่อเอ่ยคำถามที่ต้องการรู้เบาๆ

ลมหายใจร้อนอ่อนๆ ของชายตรงหน้ารินลดจมูกเล็กๆ ของเค้า กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ คลออยู่ในบรรยากาศ

นาย….ทำฉันหวั่นไหวจริงๆ เลย

…..จะกี่ครั้ง กี่ครั้งก็ไม่รู้สึกชิน…..

“ นายว่าไงนะ ” เทมโปแสร้งว่าไม่ได้ยิน เค้าก้มหน้าลงไป ให้ระดับหูอยู่ใกล้ริมฝีปากน้อยนั่นมากขึ้น

จียง เหลือบมองคนข้างๆ อย่างอายๆ

…นี่นายจะมาไม้ไหนอีกวันนี้….

“ นายโกรธฉันรึเปล่า ”จียงเอ๋ยคำถามนั้นอีกครั้งใกล้ๆ หูของเทมโป

“โกรธเรื่องอะไรล่ะ” คนร่างสูงยังคงแกล้งทำเป็นไม่รู้

….ก็เรื่องที่ฉันผิดนัดไงเล่า นายก็รู้อยู่แล้วนี่นา ทำไมจะต้องแกล้งกันด้วย…

“ ก็เรื่องที่…. ”

“ ที่วันนี้ฉัน…..ฉันผิดนัดอ่ะ ”

จียงเอ่ยเสียงหวานเป็นคำตอบให้เทมโป้รับรู้ ก่อนที่จะหันไปมองหน้าเทมโปตรงๆ

“ อ้อ…. ”

“ โกรธสิ ”

=_____+; …….แล้วมันจะถามตูเพื่อ….

“ นายก็รู้อยู่แล้วนี่นา แล้วทำไมจะต้องให้ฉันพูดอีกอ่ะ ” จียงค้อนเทมโป้เล็กๆ มือน้อยใช้กำปั้นเล็กๆ ทุบเข้าที่แผงอกคนตรงหน้า

“ นี่…”

“ ฉันกำลังโกรธนายอยู่นะ ” เทมโป้คว้าเอากำปั้นน้อยนั้นมากุมไว้ ก่อนที่จะส่งเสียงเข้มนั้นขู่คนตัวเล็กตรงหน้า

.

….ฉันไม่ยอมนายง่ายๆ หรอกจียง คราวนี้นายต้องถูกลงโทษซะบ้าง….

“ เทมโป้อ่า~~ ” คนตัวเล็กเรียกชื่อคนตัวใหญ่อย่างเคยปาก

….เออน่า รู้อยู่แล้วล่ะคุณสามี ….

“ แล้ว…..แล้วฉันจะต้องทำยังไงล่ะ นายถึงจะหายโกรธ ”

สิ้นสุดปัญญา สุดท้ายก็ถามมันเอาโต้งๆ อย่างนี้ล่ะวะ

.

.

….

……

“ เรียกฉันว่า ฮยอง ” เทมโปมองตาคนตัวเล็ก แล้วออกคำสั่งเด็ดขาด

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก~~ ไม่เอาอ่ะเทมโป้…..

ทำไมต้องให้เรียกว่า ฮยองด้วยอ่ะ

บอกตามตรง เวลาที่อยู่ด้วยกันส่วนตัว เค้าไม่เคยเรียกเทมโป้ว่าฮยองเลย

ไม่รู้สิ ไม่อยากเรียก มันเขินน

มันรู้สึกแปลกๆๆ อ้ายยย ไม่เอาอ่ะ เทมโป ขอใช้ตัวช่วยได้ม้าย~~~

“ เทม~~~ ” ร่างบางพยายามส่งสายตาอ้อนวอนสุดชีพ

แต่ดูเหมือนว่าสามีหน้าเข้มจะไม่มีให้ต่อรองแม้แต่น้อย

“ ไม่ทำไม่ได้หรอ ” อีกครั้งที่ส่งสายตาอ้อนวอน

…เชื่อสิว่าไอ้เทมโป้มันต้องแพ้สายตาของกุแน่…

“ งั้นฉันกลับบ้านแม่นะ ”

……แป่ววว~~……

เฮ้ยยย เล่นแบบนี้ไม่เอาอ่ะ ไม่ได้ดิ ควอนจียงทำไม่ได้….

แต่มีด้วยหรอ อะไรที่ควอนจียงทำไม่ได้…..

จียงมีความสามารถรอบด้านไม่ใช่หรอ….

เออออ มีว้อยยยยยยย~~~~~~

แต่ในที่สุดก็

“ ฮยองง~~ ” จียงเอ๋ยคำสั้นๆ นั้นใต้ผ้าห่มอย่างเบาที่สุด

ท่องเข้าไว้ลูกแม่จียง จียงท่องเข้าไว้

ด้านได้ อายอด ลูก~~~~~~~

“ นั่นบ้านนายเรียกว่าพูดหรอจียง ฉันว่าบ้านฉันมันเรียกพูดในใจมากกว่ามั้ง ”

เทมโป้ก้มลงกระซิบข้างหูคนตรงหน้า ลมหายใจร้อนที่ปะทะใบหูของคนร่างบาง ทำให้เทมโป้รับรู้ได้แล้วว่า

ลูกแกะตรงหน้าเริ่มอ่อนระทวยเพราะหมาป่าตัวนี้แล้ว

=____________________________________=;

เอากับมัน ไอ้สามีผู้น่ารัก แกล้งกันนี่มันสนุกนักใช่ไหม ก็ได้ เดี๋ยวแม่จัดให้เต็มสตรีมมม

“ ฮยองง ท๊อปฮยองงง ทีโอพีฮยองง ซึงฮยอนฮยองง เทมโป้ฮยองง พอจายยม้ายยย ไอ้คนบ้า ”

จียงลุกขึ้นออกจากผ้าห่มแล้ว ตะโกนอย่างเสียงดัง ก่อนที่จะทำหน้าบูด แล้วลงมาในผ้าห่มอีกครั้ง

การกระทำแบบนั้น เลยเรียกเสียงหัวเราะให้คนร่างสูงไม่น้อย

…..เวรรเอ้ยย นี่กุทำห่าอะไรลงไปว่ะเนี่ย….

….ฮ่าๆๆๆๆๆ น่ารักชมัดเลย ให้ตายสิ….

เทมโป้แทบจะอดทนกับท่าทางที่จียงทำเมื่อกี้ไม่ไหว เค้าเลยดึงหมวกไหมพรหมของจียงลงมาปิดตา ก่อนที่จะก้มหน้าลงไปหอมเอาตรงดวงตาของคนตัวเล็กฟอดใหญ่ แล้วพูดเบาๆ ว่า

“ ก็แค่นั้นแหละ จียง…อ๊า~~~ ฉันรักนายจังเลย ”

…….อ่อกกกกกกกก…….

ควอนจียงขอเป็นลมตรงนี้ได้มั้ยทุกคน

“ ไอ้บ้า เทมโปอ่ะ ”

จียงดึงหมวกขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าเนียนสีแดงที่แดงยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศ พร้อมๆ กับเอามือทุบไปที่อกกว้างเบาๆ

“ บ้า อะไรล่ะ ก็พูดแบบนี้อยู่ทุกวัน ”

เทมโป้ตอกย้ำเข้าไป ให้เขินเข้าไปอีก

…ยิ่งเห็นจียงอายหน้าแดง ขนาดนี้แล้วยิ่ง เฮิ่มมม…

“ งั้นวันนี้ เรา…. ”

เทมโปก้มลงไปหาคนตัวเล็กข้างล่างอีกครั้ง

เรา….เราอะไร….พูดดีดีนะว้อยย ไอ้เทมโป้

“ เรา….. ”

“ เรามาเมคเลิฟกันเถอะ ”

อ้ากกกกกกกกกกกก ไอ้หน้าด้านนนนนนนนน

~

~

~

~

~

~

“ อื้ออออออ~~~~~~ ”

เทมโป้ ถอนริมฝีปากของจากร่างบาง เมื่อรู้สึกว่าร่างบางเริ่มหายใจไม่ทัน จูบจากริมฝีปากบางทำให้ร่างสูงเคลิ้มไม่น้อย ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนที่เริ่มต้น แต่มารู้อีกทีตอนนี้ทั้งคู่ก็แต่งกายประจำตัวด้วยชุดวันเกิดซะแล้ว

สองขาที่พันเกี่ยวกัน อวัยวะทุกส่วนที่สัมผัส

มันช่างง……เย้ายวนจริงๆ

“ อ๊า~~ จียง ” ร่างสูงประทับจูบหนักอีกครั้ง เล่นเอาคนตัวเล็กไม่ทันตั้งตัว แต่เค้าก็ตั้งรับจูบนั้นได้ดี

….เค้าชอบ….

…..ชอบให้เทมโป้เป็นฝ่ายจูบก่อนแบบนี้…..

…..มันให้ความรู้สึก….

….รู้สึกว่าตัวเค้ามีสเน่ห์….

ความหวานในโพรงปาก ต่อให้ลิ้มรสยังไงก็ไม่รู้จักหมด เทมโปถอนจูบออกมา แล้วเริ่มระดมจูบที่อื่นบ้าง คนตัวเล็กเลยได้แต่ครางเบาๆ กับการกระทำนั้น ทุกส่วนของร่างกาย ในตอนนี้ ไม่มีส่วนไหนแล้วที่เทมโปจะไปไม่ถึง

“ อื้อ~~~~ อ๊า~~~~ เทมโป้~~ ”

สัมผัสจากสิ่งที่เรียกว่าลิ้น ให้ความรู้สึกเปียกชื้นไปหมด เทมโป้ก้มลงจูบที่ซอกคอขาว ละขึ้นไปที่ติ่งหู เม้มเบาๆ ให้เกิดสีแดงก่อนกลับลงมาที่ซอกคออีกครั้ง จากนั้นก็กลับขึ้นไปตอกย้ำความหวานที่ริมฝีปาก ลิ้นที่ใช้รุกทั่วร่างกาย กลับมารุกในโพรงปากอีกครั้ง ร่างบางเองก็คงไม่ยอมที่จะให้ลิ้นหนานั้นลิ้มรสอยู่ฝ่ายเดียว เลยส่งลิ้นบางเข้าไปหาอีกฝ่ายด้วย

เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายหายใจไม่ทัน ร่างสูงจึงถอนริ้มฝีปากออก ก่อนที่จะยื่นลิ้นออกมาน้อยๆ เพื่อเป็นการส่งสัญญาณว่า เค้าต้องการคนตัวเล็กแค่ไหน ร่างบางรับรู้ความรู้สึกของคนตรงหน้า หายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนจะส่งลิ้นบางออกมา

สองปลายลิ้นดุนกันอยู่ภายนอกริมฝีปาก

ร่างบางสั่นไปทั้งตัวเพราะความหวานที่อีกฝ่ายมอบให้ แต่ก็ยินยอมให้ผู้เชี่ยวชาญตรงหน้าลิ้มรสเต็มที่

ก็บอกแล้วไง ว่าสัญชาตญาณมันเต็มตัว…..

“ เทมโป้ ฉันไม่ไหวแล้ว ” จียงหันหน้าหนีริมฝีปากหนานั้นเมื่อได้จังหวะ ก่อนหายใจหอบอย่างหนัก

“ อื้ออออ จียง ฉันก็ไม่ไหวแล้ว~~~ ”

ถึงแม้ว่าคนร่างสูงจะพูดอย่างนั้น แต่ก็ไม่ได้จะมีท่าทีว่าจะหยุดสักน้อย กลับดำเนินกิจกรรมในที่ร่มนั้นต่อไป

มือน้อยที่ลูบไล้ไปตามตัวของเค้า ยิ่งเป็นเหมือนพลังงานให้เค้าดำเนินภาระกิจต่อไป

ร่างสูงส่งมือหนาไปสัมผัสส่วนนั้นของคนตัวเล็ก ก่อนที่จะรูดมันขึ้นลงอย่างเบามือ

เหมือนเป็นการจุดไฟให้คนตัวเล็ก ร่างเล็กแอ่นตัวขึ้นเพราะการกระทำนั้น ก่อนจะซี้ดปากเพื่อบรรเทาอาการนั้น สองมือที่ลูบไล้แผงอกของคนตรงหน้า เกร็งจนเกิดความรู้สึกอยู่ไม่สุข

ร่างบางจึงส่งมือบางให้ไปบ้าง จุดอ่อนของเทมโป้ อยู่ตรงไหนเค้ารู้ดี มือบางกระทำตามอย่างที่มือหนาทำ ก่อนที่จะดึงเอาส่วนนั้นมาใกล้กับช่องทางของตัวเอง บอกคนตรงหน้าให้รู้ ว่าเค้าพร้อมแล้วนะ

“ จียงอ๊า~~~ นาย…นายพร้อมแล้วนะ ”

“ อะ…อื้มมม…. ”

ร่างสูงเอ๋ยถามคนร่างเล็กเป็นคำสุดท้าย ก่อนจะจับตัวร่างเล็กหันหลังเพื่อกิจกรรมต่อไป

“ อ๊า~~~~ จียง นายรู้สึกดีใช่มั้ย ”

“ อ่า…ช้าๆ ก่อน เทมโป้~~~ ”

มือหนาจับเอวบางแน่นก่อนที่จะสวมสิ่งแปลกปลอมเข้าร่างกายของคนเอวบาง ร่างบางร้องขอให้ช้าหน่อย

ร่างสูงก็ว่าง่ายตามนั้น ความรู้สึกบีบรัดทำให้เค้าอยากจะเคลื่อนที่มันไวไว แต่ก็กลัวร่างบางจะเจ็บ เค้าจึงต้องเริ่มจากช้าๆ

แล้วจึงเริ่มที่จะเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางของทั้งสองดังสลับเป็นระยะๆ แต่เสียงดังของผิวหนังที่เสียดสีกันกลับดังอย่างสม่ำเสมอ

จากสโลวี่ เป็นร็อคแอนด์โรล~~~

“ อ๊า~~~~~ ”

“ อื้ออออ~~~~~~~~ ”

“ อ้า~~~~~~ ”

“ อีกนิดเดียว จียง อีกนิดเดียว~~ ”

ร่างสูงก้มลงไปเอ๋ยข้างหูคนเบื้องล่าง คนร่างบางใช้ริมฝีปากเม้มปลอกหมอนเน้น มือทั้งสองทึ้งผ้าปูที่นอนอย่างอดกลั้น เค้าพร้อมที่จะปล่อยมันออกมาแล้ว

…..อีกนิดเดียวนะ เทมโป้……

ร่างสูงจับคนตัวเล็กหันหน้านอนหงาย โดยที่ไม่ให้ส่วนนั้นหลุดออกจากกัน มือหนายกสองขาเรียวขึ้นสูง ก่อนๆ เร่งจังหวะสุดท้ายอีกครั้ง

“ อ่ะ…ทะ…เทม ….โอ้ยยย ฉันเจ็บ ”

ร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด มือน้อยควานหาผ้าห่มมาบังหน้าตัวเองไว้

ก็ไม่อยากให้คนตรงหน้าเห็น ถึงเจ็บแต่ก็อยากให้คนตรงหน้ามีความสุข

“ อ๊า~~~ นายสุดยอดเลยจียง ”

ร่างสูงเร่งจังหวะสุดท้าย กระตุกสองสามครั้ง ก่อนจะปล่อยความหวานทั้งหมดสู่ร่างกายของจียง

พร้อมๆ กับที่ร่างบางก็ปล่อยความหวานนั้นออกมาเหมือนกัน

ร่างสูงขยับตัวออกจากร่างบาง แล้วก้มลงทำความสะอาดให้คนตรงหน้า

จียงที่เพิ่งสงบจากศึกเมื่อครู่ แอ่นตัวรับอีกครั้ง

ลิ้น..ของนาย ….หวานเหลือเกิน

ไม่สามารถบรรยายได้จริงๆ ความรู้สึกแบบนี้ ที่รู้กันแค่สองคน…..

เทมโป้นอนลงข้างๆ คนตรงหน้า ก่อนขยับร่างบางให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด

รัก…รักมากมายเหลือเกิน

รักทั้งตัว รักทั้งใจ รักทุกอย่างที่เป็นควอนจียง….

“ แปลกวันนี้ไม่เห็นขออีกรอบ ” ร่างบางหลับตาในอ้อมกอดของเทมโปแล้วเอ๋ยออกมาเบาๆ

“ อยากได้อีกรอบงั้นหรอ ” เสียงทุ้มพูดเบาๆ เหนือหน้าผากของร่างบาง แถมหอมเข้าให้อีกฟอดใหญ่

วันนี้แค่นี้ก็พอ วันนี้จียงเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พรุ่งนี้จียงมีงานแต่เช้า เดี๋ยวจะไม่ไหวกันพอดี

“ บ้า..เปล่าสักหน่อย ” มือน้อยทุบอกแกร่งคนตรงหน้าเบาๆ ก่อนจะซุกตัวลงในอ้อมกอดให้ใกล้ขึ้น

“ ฉันรักนายน่ะ เทมโป้ ” ควอนจียงเอ๋ยขึ้นเบาๆ ในอ้อมกอดของเทมโป้

“ ฉันก็รักนาย จียง ”

…………

…ขอให้อยู่ด้วยกันแบบนี้ ตลอดไป….

…ขอให้รักกันแบบนี้ตลอดไป…

…แบบนี้ตลอดไป….

~

~

~

~

~

~

“เฮ้ย ไอ้จี ไมเดินเป็นเป็ดงั้นว่ะ”

ยองเบที่นั่งดูทีวีอยู่เอ๋ยถามจียงที่กำลังเดินเข้าห้องไปในห้องน้ำ ด้วยท่าทางแปลกๆ

“ อย่ายุ่งกับชั้นน่า ”

ยองเบหัวเราะ หึหึ ในลำคอ สงสัยเมื่อคืนคงจะรุนแรงสิท่า ทำอิท่าไหนกันว่ะ ถึงได้เดินเข้าห้องน้ำแบบนั้น

ยองเบมองตามจียงเข้าห้องน้ำไปด้วยสายตานึกขัน แต่ที่ไม่คาดฝันกว่านั้นน่ะสิ

.

.

.

.

.

“ อ้ากกกกกกกกกกกกกก ไอ้เทมโป้ นายตายแน่ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “

…..ซึ่งนั่นคือเสียงใสที่ดังออกมาจากในห้องน้ำนั่นเอง….

จียงเอ้ยย ท่าทางคงจะเจ็บหนักน่าดู ไอ้เพื่อนสาวของผม =____="

END”

_______________________________________________

จบแล้วค่า หวังว่าจะเรียกเลือดกันอยู่บ้างอ่ะเนาะ ไงก้อย่าเพิ่งคิดว่าไรเตอร์หื่นน้า ="= ห้ามมคิด

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณทุกเม้นนะคะ