[LFY]Awsome Time " G-ri"Temp-dae {EP7}

Title :: Awsome Time “ With u With me …..
Author :: zime_ii
Paring :: GD x VI “ TOP x DAE
Genre :: Romactic





{7th-Ep-}




“ เอ๋ ไม่รู้ผ้าพันคอผืนสีชมพูหายไปไหนอ่ะ พี่เทมป์ ”

“ ผืนไหนล่ะ ”


“ อ้อ หรือว่าอยู่กับซึงริ จำได้ว่าวันก่อนมายืมไป ก่อนไปถ่ายเอ็มวี ”

……………………………………………………………………….



ก๊อก ก๊อก ก๊อก…

“ อ้าว มีไรแต่เช้าว่ะยองเบ ” จียงเปิดประตูให้ผู้มาเยือน

“ นี่มันเที่ยงแล้วว้อย ไอ้มังกือ แกยังคิดว่าเช้าอยู่รึไง ” ยองเบเข้ามาในห้อง ในขณะที่จียงปิดประตูแล้วขยี้ตาตามไป

“ฮ้าวว หรอ เที่ยงแล้วหรอว่ะ เฮ้อ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตั้งตีสี่”

“ ทำไรกันอยู่ว่ะ ” ยองเบนั่งลงที่โซฟาปลายเตียง สายตาก็ดันไปสะดุดกับร่างเล็กบนเตียงเข้าให้
คงไม่ต้องเดาแล้วว่าเมื่อคืนทำอะไรกัน เพราะส่วนบนของเจ้าของร่างเล็กไม่มีอะไรปิดบังเลย


“ อ้อ เข้าใจแล้ว ”

“ เออ ก็ใช่นะดิ กว่าจะกลับจากกองถ่ายตั้งตีสองแล้ว กลับมายังต้องมาลงโทษตัวแสบนี่อีก ”

มันยังคงน่าโมโหอยู่ ปากก็บอกว่าทำงาน ซึงริต้องตั้งใจทำงาน ให้ทุกคนภูมิใจ โดยเฉพาะพี่จียง แต่ตอนถ่ายจริงนี่ซิ เล่นเอาพ่อ

แทบน้ำตาร่วง เฮ้อ….ความผิดในครั้งนี้อยู่ที่ใคร…

…ถ้าไม่ใช่ตัวเอง


แต่จียงก็มีสปิริตในความเป็นศิลปินสูง ยังอยู่ร่วมในการถ่ายทำตั้งแต่ต้นจนจบ รวมไปถึงฉากที่ตัวเองต้องมีส่วนร่วมด้วย เขายังคงทำมันออกมาได้ดี โดยไม่แสดงความรู้สึกหีงหวงออกมาสักนิด

แต่เมื่อกลับมาถึงบ้านนี่ซิ

….คงไม่ต้องคิดว่า อีซึงฮยอนจะมีสภาพยังไง เช้ามาถึงนอนสลบสไลขนาดนี้….. (ไรท์เตอร์ขอเซนเซอร์นะคะ)


“ นั่นสินะ เอานี้ ที่มาเนี่ยกะว่าจะเอานี่มาคืน ” ยองเบยื่นเครื่องเกมดีเอสให้จียง

เฮ้ย มันเอาไปตอนไหนฟะ แต่ก่อนที่จียงจะว่าอะไรออกมา ยองเบเพื่อนรักมันก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

“ ก็เครื่องเพล์ทรีมันพัง ยืมเล่นแค่นี้ไม่ได้ไง คนยิ่งเหงาๆ อยู่ ”

“ เออ ทำฉันด่าไม่ออกเลยนะว้อย ”

“ เหอๆๆ ก็คนมันเหงาจริงๆ นี่หว่า ” ทำไงได้ ช่วงนี้ต้องอยู่บ้านกันสามคนบ่อยๆ เพราะจียงกะมักเน่ยุ่งเรื่องเพลงโซโลของน้องเหลือเกิน ทนดูไอ้สองคนนั้นมันจู๋จี๋กันไม่ได้ ก็ต้องพี่งเกมส์แหละว่ะ

“ แล้วมีเรื่องไรอีกป่ะเนี่ย คงไม่ได้มาแค่เรื่องเกมส์ใช่ม่ะ ” จียงนั่งลงข้างๆ ยองเบ เป็นเพื่อนกันมานานทำไมจะไม่รู้ว่ามันคิดไรอยู่

“ ก็รู้อยู่นี่หว่า แล้วจะถามทำไม ”

“ แล้วนายจะเอาต่ออ่ะ ” ยองเบเอามือก่ายหน้าผาก คำถามนี้มันโลกแตกเลยนะเนี่ย เขาถามตัวเองมาพันรอบแล้ว ยังหาคำตอบไม่ได้เลย ตอนแรกก็บอกกลับตัวเองว่า ไม่ได้คิดอะไรแล้ว

แต่เวลาที่เห็นแดซองอยู่กับเทมโปทีไร กลับรู้สึกอิจฉา โมโหแปลกๆ


“ ฉันไม่ได้จะยุให้แกแย่งแดซองมาจากไอ้พี่เทมป์นะว้อย ”

“ ….. ”

“ แต่ถ้าเป็นฉันคงจะบอกออกไป อย่างน้อยก็แค่ให้รับรู้ ” จียงตบบ่าเป็นเชิงปลอบใจเพื่อน แต่ดูอาการของเพื่อนแล้ว ไม่เห็นมีท่าทีว่าจะดีขึ้นเลย

“ แล้วถ้าบอกไป มันจะไม่มีปัญหาหรอว่ะ ”

“ มันก็อาจจะมี แต่นายก็ต้องแก้ให้ได้ ”

“ …….. ”

“ หรือว่านายอยากจะอยู่อย่างทรมานแบบนี้ต่อไป ”

“ อึดอัด เพราะรักแดซองข้างเดียว ”

“ ……… ”

“ ทนดูไม่ได้…เสร็จแล้วก็มีแต่ยองเบคนเดียวที่เศร้าใจ”

“ แต่ฉันก็คงไม่แย่งแดซองมาหรอกนะว้อย ”

“ ฉะนั้นก็บอกแดซองซะ บอกแล้วก็ตัดใจ บางทีอาจเป็นวิธีที่ดีก็ได้ ฉันเชื่อว่าแดซองต้องเข้าใจนาย ”

จียงที่ดูเหมือนให้คำแนะนำเพื่อนรัก ไม่ได้รู้เลยว่าตอนนี้ประโยคเหล่านี้กลายเป็นแอคโค่อยู่ในหัวของใครบางคนแล้ว



‘ อึดอัด เพราะรักแดซองข้างเดียว ทนดูไม่ได้…เสร็จแล้วก็มีแต่ยองเบคนเดียวที่เศร้าใจ ’

แดซองยืนหน้าซีดอยู่หน้าห้องนอนของจียง เพียงเพราะแค่จะมาถามหาผ้าพันคอกับมักเน่

…..

…..สิ่งที่แดซองเคยกลัว ตอนนี้กลายเป็นเรื่องจริงแล้ว

ถึงยังไงความรู้สึกดีดีที่มีให้พี่ใหญ่มันจะมากมายขนาดไหน แต่แดซองก็ทนไม่ได้ที่ต้องเห็นใครเสียใจเพราะตัวเอง

ถ้าต้องเลือกระหว่าง ความรัก กับมิตรภาพ ถามตอนนี้แดซองเองก็คิดไม่ตก

แต่ถึงยังไงเมื่อเรื่องจบก็ต้องมีคนหนึ่งที่เจ็บ

มีแค่ตัวแดซองเองเท่านั้นที่จะเลือกว่าจะให้ใครเจ็บ

จะเป็นคังแดซอง ดงยองเบ หรือ เขวซึงฮยอน

แค่สามคนนี้เท่านั้น

………………………………….


“ เป็นอะไรอ่ะ แดซอง หน้าซีดจังเลยอ่า ” หลังจากที่แดซองเข้ามาในห้องด้วยอาการช๊อค

เทมโปผู้ที่ไม่รู้เรื่องก็เข้ามาถามอย่างเป็นห่วงทันทีเมื่อเห็นสีหน้าไม่ดีของแดซอง


“ ปะ…เปล่า พี่ ฉันไม่เป็นไร ” แดซองเดอนเลี่ยงจากเทมโปออกมานั่งที่เตียง

“ แล้วตกลงได้ผ้าพันคอรึเปล่า ” เทมโปเดินตามแดซองมาที่เตียง เป็นอะไรไป ทำไมต้องทำหน้าอึ้งขนาดนั้นด้วย

“ อ้อ ไม่ได้น่ะ ซึงริยังไม่ตื่นเลย ” ทำยังไงดี ตอนนี้ยังรู้สึกตกใจ จะทำยังไงดี

“ว่าแต่เรา ไม่เป็นไรแน่นะ แดซอง” เป็นอะไรทำไมไม่บอก ไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าตัวเองโกหกไม่เก่ง สีหน้าท่าทางก็แสดงออกขนาดนี้ ยังจะบอกว่าไม่เป็นไรอีก


“ อื้มมม ” โดราแดซองนอนลงบนเตียงอย่างครุ่นคิด จะทำยังไงดี


จะทำยังไงดี

จะทำยังไงดี


……
ถ้าในตอนนี้เค้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะดีใจมากกว่า มีผู้ชายในวงฮิปฮอปดังระดับประเทศมาตกหลุมรักตั้งสองคน คิดยังไงก็คิดไม่ตกว่าจะเลือกใครดี

แต่กรณีนี้มันไม่ใช่ เค้าไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่น

แต่แดซองเป็นผู้ชายที่เป็นสมาชิกคนหนึ่งในวง

ส่วนผู้ชายอีกสองคนก็เป็นเพื่อนร่วมวงของเค้าเอง

คงจะดีใจไม่ได้ หากว่าต้องมีตัวเลือกแบบนี้

ถ้าเลือก พี่เทมโป พี่ยองเบก็จะเสียใจ

แต่ถ้าเลือกพี่ยองเบ อันที่จริงก็ไม่ได้เลือกพี่ยองเบในฐานะคนรักนะ คงเป็นไปไม่ได้ เพราะก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ยองเบเลย แต่ถึงอย่างนั้นพี่เทมโปก็เสียใจอยู่ดี


“ ไม่ได้เป็นอะไร แต่ทำไมหน้าเครียดจังอ่ะ ” เทมโปนอนลงบนเตียง แล้วเอื้อมมือกอดเอวหนานั้น

“ ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะพี่ ถ้าไงขอฉันอยู่คนเดียวได้ไม๊พี่ ” คนร่างสูงชะงัก นี่เค้าไปทำอะไรให้โกรธรึเปล่า ทำไมแดซองถึงอยากอยู่คนเดียว ทำไมถึงต้อง..ทำแบบนี้

เพราะว่าแดซองไม่ได้พูดเปล่า กลับยกแขนที่วางอยู่ที่ท้องออก นั่นยิ่งสร้างความงงให้กับเทมโป จากนั้นแดซองก็ลุกเดินหนีออกไปที่ระเบียง

เทมโปก็ได้แต่มองตามคนที่รักออกไปที่ระเบียง ข้างนอกมันหนาว บอกว่าไม่ค่อยสบายแล้วทำไมยังออกไปตากลมอีก

ไม่เข้าใจจริงๆ ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ แดซองกลับมาถึงได้มีอาการแบบนี้

แต่ยังไงนิสัยของเทมโปก็ไม่ใช่คนเซ้าซี้ เมื่อแดซองบอกอย่างนั้น เค้าเองก็ต้องเชื่อ ทำไงได้ล่ะ นอกจากปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียว

เทมโปมองแดซองที่ยืนเหม่ออยู่ที่ระเบียงอย่างไม่เข้าใจจริงๆ ก่อนจะตอนออกจากห้องแดซอง

สงสัยคืนนี้ก็ต้องนอนคนเดียวสินะ

ไม่ใช่ว่าเห็นแก่ตัวอยากจะนอนกับแดซองทุกวันหรอก แต่เพราะเป็นห่วงมากกว่า แดซองเป็นคนที่คิดมาก เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็คิดมาก แม้แต่เรื่องของคนอื่นก็ยังเก็บเอามาคิดมาก ขนาดขึ้นโชว์ วันไหนที่ทำได้ไม่ดี ก็เอาแต่โทษตัวเองตลอด
รู้สึกเป็นห่วงจังเลย ไม่อยากปล่อยให้อยู่คนเดียว…….





พี่เทมโป….

พี่ยองเบ….

พี่เทมโป….

พี่ยองเบ….

แดซองกำลังนั่งนับนิ้วตัวเองทีละนิ้ว ตกลงเราจะเลือกแบบนี้จริงๆ หรอ

บ้าน่า ถามโดเรมอนดีไม๊….

ว่าแล้วแดซองก็หยิบโดเรมอนตัวใหญ่ที่เทมโปให้มาขึ้นมา

“ แกว่าฉันควรจะทำยังไงดี ”

“ ….. ”

ไม่มีเสียงตอบใดๆ จากตุ๊กตา ก็มันเป็นตุ๊กตานิ มันจะตอบได้ยังไง (แดซองนี่แกเครียดขนาดนี้แล้วหรอ>> ไรเตอร์)

“ โอ้วว ไม่สิ ยังไงแกต้องให้ฉันเลือกพี่เทมโปอยู่แล้ว เพราะพี่เทมโปเป็นคนซื้อแกมานี่นา ”

“ ………. ”

“ ………. ”

“ เฮ้อ….ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีว่าฉันควรจะทำยังไง ”


……
……………ทำยังไงก็ได้ที่จะทำให้คังแดซองเป็นคนที่เสียใจคนเดียว



………………….................................................





“ ประธานยางครับ ”

“ครับ”

“ คือผมจะขอลางานสัก 2-3 วันน่ะครับ ”

“ ก็คือช่วงนี้รู้สึกไม่ค่อยสบาย”

“ ครับ ช่วงนี้มีแต่คิวงานของพี่จียงกับมักเน่ใช่ไหมครับ ”

“ครับสองสามวันคงไม่เป็นไร ”

“ ครับขอบคุณมากครับท่านประธาน ”


มันคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วสำหรับแดซอง

ทางเลือกเดียวที่แดซองจะเจ็บเพียงคนเดียว
……………………………………………………………………………………………

-------------------------------------------------------TBC8th-Ep-