[LFY]Awsome Time " G-ri"Temp-dae {EP9}

Title :: Awsome Time “ With u With me …..
Author :: zime_ii
Paring :: GD x VI “ TOP x DAE
Genre :: Romactic





{9th-Ep-}




“미안합니다.”

ขอโทษ ฉันขอโทษจริงๆ




…………………………….

“ นายรู้อยู่แล้วใข่ไหมว่าสองคนนั่นชอบกัน ”
พี่ใหญ่ของวงเอ๋ยขึ้นกับหัวหน้าวงท่ามกลางห้องซ้อมที่ตอนนี้มีกันอยู่แค่สามคน

จียงตกใจอย่างเห็นได้ชัด เมื่อได้ยินคำถามนั้น แล้วจะให้ตอบยังไงล่ะว่ะ แมร่ม ไอ้เราก็อยากจะบอกความจริง จริงๆ เลย แต่ดูท่ามันถามสิ เห็นเลยมันกวนโสตประสาทฝ่าเท้าชะมัด

“ พี่จียงไม่รู้หรอกน่าพี่เทมโป ”
“ ฉันไม่ได้ถามนายมักเน่ ” คนตัวเล็กเงียบลงทันที เพราะว่าซึงริไม่เคยรู้เรื่องทั้งหมดหรอก ถึงได้พูดออกไปแบบนั้น จียงหันไปมองน้องอย่างลำบากใจ นายไม่น่าตอบแทนฉันเลย ให้ตายสิ

“ ใช่ไหมไอ้จี แกรู้เรื่องทุกอย่างนี้ใช่ไหม ”
เชื่อไหมว่าตอนนี้คนเป็นหัวหน้าลำบากใจ ควอนจียงได้รับคำชมด้านการตัดสินใจมาตลอด แต่ครั้งนี้บอกไม่ถูกจริงๆ ว่าเค้าควรจะทำยังไง ไม่ใช่ว่าจะกลัวตัวเองติดหางเร่ไปด้วยหรอก

แต่มันรู้สึกผิดจนพูดไม่ออกต่างหากล่ะ
“ ทำไมแกไม่ตอบว่ะจียง ” คนร่างสูงหัวเสียกับอาการของหัวหน้าวง ทำไมมันต้องทำหน้าพะอืดพะอมขนาดนั้นด้วย ตอนนี้น่ะท้อปฮยองคนนี้รู้สึกบ้าจนแทบคลั่งอยู่แล้ว
ใครๆ ก็รู้ว่าเค้าเป็นคนยังไง ไม่ตามสองคนนั่นไปตั้งแต่เมื่อคืน ก็ดีแค่ไหนแล้ว

“ ใช่ ฉันรู้.. ”
จียงโพล่งออกมา พร้อมๆ กับสีหน้าตกใจของอีกสองคน
“ ฮึฮึ ” แล้วก็ตามด้วยเสียงหัวเราะในลำคอของคนร่างใหญ่ ฟังแล้วรู้สึกมันมีออร่านักฆ่าด้วยอ่า
“ได้ไงอ่ะพี่ ” และนี่ก็คงต้องเป็นเสียงของมักเน่อย่างไม่ต้องเดา

“ ฉันรู้แต่ว่าไอ้ยองเบมันชอบไอ้แดซอง ”

“ แล้วแดซองล่ะ ”
“ ฉันไม่รู้ แต่เท่าที่เห็นฉันว่ามันชอบนาย ” จียงพูดตามความจริงที่เค้ารู้ คงไม่มีหัวหน้าวงคนไหน
อยากให้ลูกวงแตกคอกันหรอกน่า

“ ถ้าแดซองชอบฉันแล้วทำไมต้องไปยองเบล่ะ ”
“ แล้วใครจะไปรู้ว่ะ ”
“ นั่นดิพี่ ใครจะไปรู้ ”



………………………………………..

“ ฉันไม่รู้แล้ว ฉันไม่สน ฮึก….ฉันไม่สน…ฮือๆๆ ”
ยองเบยังคงอยู่ในอาการพูดไม่ออกร่วมสิบนาที เขายังคงนั่งมองแดซองร้องไห้แบบเด็กๆ ต่อไป
จะปลอบก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง เล่นสะอึกสะอื้นแบบนี้ ยิ่งห้ามไปก็จะยิ่งร้องซะเปล่าๆ

“ เอาน่าแดซอง ฉันจะตัดใจจากนาย ”

ฉึก…..

“ ฮึก ฮึก ฮือๆๆๆ โฮกกก ”
เอามืดมาแทงคังแดซองเลยดีกว่าไม๊ พี่พูดแบบนี้แล้วใครจะหยุดร้องไห้ได้

“ฉันบอกแล้วไงพี่ ว่าฉันไม่สนแล้ว ฮือ ๆ ความรักมันเจ็บปวด ฉันไม่อยากมีมันอีกแล้ว”

ไปกันใหญ่….ที่ยองเบตั้งใจจะบอกนี่คิดว่าจะให้แค่รับรู้นะ ไม่ได้ให้น้องมานั่งเศร้าเสียใจ พร่ำเพ้อว่าจะไม่รักใครแบบนี้
ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ พ่อดวงอาทิตย์คงไม่มีทางเชื่อไอ้มังกรหน้าแป้นแล้นหรอก

แต่จะว่าไปก็จริงของมัน พอได้บอกเหมือนยกโลกทั้งใบออกจากอก
เพราะปัญหาของยองเบมันไม่ได้เล็กแค่ภูเขานิ ถึงได้อยากแบกเอาไว้อ่ะ

“ นายจะบ้ารึไง แดซอง ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะตัดใจจากนายเอง ” ยองเบยังคงยืนยันคำเดิม
“ พี่นั่นแหละบ้า ถ้าทำอย่างนั้น พี่ก็จะต้องเจ็บปวดอยู่คนเดียว ฮึกๆ ” ยองเบมองแดซองด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
ไม่รู้ว่าจะเรียกว่ายังไง นี่เค้าตกหลุมรักไอ้โง่นี่แน่ๆ หรอ

“ แดซอง นายฟังฉันนะ ” ยองเบหันหน้าหาแดซอง แล้วจับไหล่ทั้งสองอย่างจริงจัง
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าไม่เคยต้องการให้แดซองมารับรักเขา



เพียงแค่เห็นแดซองมีความสุข แค่นั้นมันก็ดีใจแล้ว [แน่ใจนะเฮียเบ้-----ไรเตอร์]

“ ฮือๆๆๆ ฮึก พี่ยังจะบอกอะไรฉันอีกล่า ”
“ ฟังฉันให้ดีดีนะ ”

“ ฉันชอบนายจริงง ”

“ แต่ฉันไม่เคยขอให้นายมาชอบฉัน ”

“ ฮึก ฮึกๆๆ ”

“ ถึงแม้ว่าฉันจะเคยคิดก็เถอะ ” ( กรรม เฮียเบ้ตรู --* )

“TT________________TT”

“ แต่ฉันก็รู้ดีว่านายคิดยังไงกับท้อปฮยอง ”
“ นายไม่จำเป็นต้องเสียใจ หรือรู้สึกผิดเพราะฉัน นายไม่มีความผิดอะไรเลย เข้าใจรึเปล่า ”

“ แต่ พี่ พี่…ก็ต้องเสียใจอยู่คนเดียว ฉัน..ฉันไม่ชอบเลย ฉันอยากให้ทุกคนเป็นพี่น้องกันต่อไป บางทีอาจเป็นฉันคนเดียวก็ได้ทีเสียใจ ”

“ แดซองง ” ( โปรดอ่านให้เป็นน้ำเสียงจริงจัง )

“ แต่ถ้านายทำอย่างนี้ จะไม่ได้มีแต่นายคนเดียวที่เสียใจนะ ลองคิดดูดีดี ”

“ ถ้านายทำอย่างนี้ ทั้งนาย ฉัน และคนที่นายรัก ”



“ เราทุกคนจะเสียใจกันหมด ”

“ ……….. ” แดซองปฏิเสธไม่ได้เลยว่าที่ยองเบพูดออกมานั้นไม่ใช่เรื่องจริง
ถูกต้อง ถ้าเค้าทำแบบนี้ คนที่เค้ารักก็จะต้องเจ็บปวด ตัวเองก็ต้องเจ็บปวด

แล้วมันจะเป็นไปได้รึไงว่า พี่ยองเบจะไม่เจ็บปวด แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว

“ แล้ว…ฉันจะต้องทำยังไง ในเมื่อพี่ก็ยังต้อง…ฮึกๆๆ ฮือ ” แดซองก็ยังคงร้องไห้ต่อไป

“ นายเคยได้ยินไม๊ ว่า…. ”
“ แค่เราได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะไหนของเขา ”

“ แค่เห็นเขามีความสุข เราก็จะมีความสุขแล้ว ”

จริงหรอ…เป็นอย่างนั้นจริงหรอ
ถ้าอย่างนั้น แดซองควรทำให้ตัวเองมีความสุขใช่ไม๊ คนอื่นๆ ก็จะได้มีความสุขด้วย

“ เข้าใจฉันแล้วใช่ไหมแดซอง ”

(--.--)(_._)(--.--)(_._)
แดซองพยักหน้าหงึกหงัก เข้าใจอยู่ แต่ในใจก็ยังไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดี
ความรักนี่มันเข้าใจยากชะมัดเลย คังแดซองเซง ไม่รู้ว่าตอนโดเรมอนมีแฟนจะเครียดแบบนี้รึเปล่านะ

“ เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเราก็ควรจะกลับบ้านกันได้แล้ว ”
“ แต่ๆ…พี่ ”

“ ไม่คิดบ้างหรอว่าไอ้พี่เทมป์มันจะห่วงนายแค่ไหน ”

“ แต่ๆ พี่..พี่กำลังจะบอกฉันใช่ไหมว่า ”
“ ฉันควรทำให้ตัวฉันเองมีความสุขใช่ไหม ”

ยองเบหันหน้าไปมองคนที่ตัวเองแอบรักมานาน แล้วจ้องเขาไปในตาลึกอย่างมีความหมาย

“ เชื่อสิ แค่นายมีความสุข ฉันก็มีความสุขแล้ว ”

ไม่ว่าจะสถานะไหนของนาย พี่ชาย เพื่อน เพื่อนร่วมวง แค่เห็นนายมีความสุข
ฉันก็ไม่ต้องการมากไปกว่านี้แล้ว ก็บอกแล้วนี่ ว่าที่บอกความรู้สึกทุกอย่างไป

ดองยองเบเพียงแค่อยากให้คังแดซองรับรู้เท่านั้น
………………………………………………..


“ คอยดูนะพวกมันกลับมาเมื่อไหร่ ตายยแน่ ”

=______________=
=______________=

ภายในสตูดิโอซ้อมเต้นอันแสนอึดอัด
ทุกส่วนของพื้นที่เต็มไปด้วยออร่าแห่งความสยอง…

หวือ..นี้ไอ้พี่ใหญ่มันซ้อมเล่นละครมากไปเปล่าว่ะ
ใช่พี่..น่ากลัวอ่า พี่เทมโปจะเล่นเป็นนักฆ่าด้วยนิ หวา~~ เหมือนเลยอ่า

หัวหน้าวงและมักเน่นั่งเกาะติดกันเป็นตังเมแทบทั้งวัน เป็นเพราะว่ากลัวรังสีอันน่ากลัวของเทมโป
และ เพราะว่าก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่นาที ผู้จัดการฮยองก็มาบอกอีกว่า แดซองลางานกับประธานยางแล้ว
นั่นยิ่งทำให้พี่ใหญ่ของวงแน่ใจว่า แดซองตั้งใจไปกับไอ้ยองเบแน่นอน

สรุปเชวซึงฮยอนคนนี้ต้องอกหักใช่ไหมเนี่ยย….

ตอนนี้ก็ได้แต่รอคอย
รอคอยคำตอบที่อยากรู้ อยากรู้จากปากโดราแดซองเพียงคนเดียว





แอดดดดดด….

.แต่ทันใดที่เสียงประตูเปิดออกก็เผยให้เห็นร่างคนสองคนที่กำลังรอคอย

“ แดซองงง ”

“ พี่แทยังง ”

สองเสียงที่นั่งติดกันเป็นตังเมเอ๋ยขึ้นพร้อมกัน

เวรแล้วไง ลูกน้องกุจะตีกันเปล่าว่ะเนี่ย
พี่ใหญ่อย่าใจร้อนน้า……

แต่ความคิดเหล่านั้นก็ไม่ทันแล้ว
ตอนนี้พระเอกฉุดนางเอกไปแล้ว เหมือนในละครไม่มีผิดเลย

แต่เทมโปจะลากแดซองไปไหนได้ ที่นี่มันตึกบริษัท เลยดึงออกจากห้องซ้อมเต้นแล้วเลี้ยวเข้าห้องอัดเพลงแทน โชคดีที่ตอนนี้มันเย็นมากแล้ว เลยไม่มีใครหลงเหลืออยู่

“ บอกคำตอบของนายมาเดี๋ยวนี้แดซอง ”
คำถามมากมายอัดแน่นอยู่ในหัวของเทมโป เทมโปมีเรื่องมากมายอยากจะถามแดซอง
แต่คำถามนี้คงจะเป็นคำถามที่จบเรื่องได้เร็วที่สุด
ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ถึงตอนนี้แดซองควรจะบอกเค้าได้แล้ว

ร่างใหญ่ที่ฉุดแดซองเข้ามาในอ้อมกอด อีกคนจึงตั้งหลักไม่ทัน ถลาเข้าไปในอ้อมเต็มกำลัง
เชื่อเลยว่าเวลาแบบนี้ใจของแดซองก็เต้นแรงได้

เพราะคำตอบของแดซองถูกกำหนดไว้ตั้งนานแล้วต่างหากล่ะ
และความกล้าหาญที่จะบอกออกไปมันก็ยังมีไม่พอ

“ เดี๋ยวก่อนพี่ ” อย่าเพิ่งอารมณ์ร้อนตอนนี้ได้ไม๊พี่ ฉันก็กำลังจะบอกคำตอบกับพี่นี่ไง
“ ว่าไงล่ะ..แดซอง”

“ นายไม่ได้ชอบยองเบใช่ไม๊ ” คนร่างใหญ่แววตาแดงก่ำ ไม่รู้ว่านั่นกำลังโกรธจัดหรืออยากจะร้องไห้กันแน่
“ พี่… ”
เอาสมองส่วนไหนมาคิดกันฮยอง……

“ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันเป็นอะไรกับนาย ”
ฉึก~~
ไอ้พี่บ้า…คิดได้ยังไง
ให้ตายสิ …แล้วฉันจะตอบยังไงล่ะทีนี้ พี่ทำความกล้าฉันหายไปหมดเลย




“ พี่เทมโป…ฉัน ”
ทำไมถึงได้อ้ำอึ้ง พูดไม่ออกแบบนี้นะ มัวติดอ่างอะไรอยู่ล่ะ เวลาแบบนี้นายควรจะบอกเค้าไปได้แล้ว


แค่คำว่า รัก เหมือนกัน มันจะยากอะไรนักหนา



‘ ทำในสิ่งที่ใจนายต้องการ อย่าวิ่งหนีมัน อย่าคิดว่ามันเป็นความผิดในเรื่องของฉัน เชื่อสิ ’
‘ ความสุขของนาย ก็คือความสุขของคนที่นายรัก และคนที่รักนายเหมือนกัน ’

วินาทีนี้ คำพูดของยองเบที่พูดไว้กับแดซองก่อนที่จะเดินทางกลับโซลก็ลอยขึ้นมา
ขอบคุณนะพี่

ขอบคุณนะ
ขอบคุณที่บอกให้ฉันรู้ ว่าฉันควรทำอะไร
“ ว่าไงล่ะแดซอง ”

เรื่องมันจะจบไวไปไม๊ แดซองใจง่ายไปรึเปล่า ก็แดซองทำอย่างที่ใจต้องการนี่ แดซองไม่อยากรอเวลาแล้ว แดซองไม่อยากเล่นตัว แดซองไม่หนีอีกแล้ว แดซองกลัวจะเสียพี่เทมโปไป แดซองกลัวตัวเองเสียใจ แดซองกลัวเทมโปเสียใจ




“ ก็เพราะคังแดซองรักเชวซึงฮยอนนี่ ” เหตุผลมากมายที่ไหนก็สู้เหตุผลนี้ไม่ได้ เหตุผลที่คังแดซองอยากจะตอบเชวซึงฮยอน

“ เป็นคำตอบเดียวที่ฉันให้พี่ได้ในตอนนี้ ”
“ …….” เทมโปยังคงอื้งกับคำตอบนั้น รู้สึกในหัวมันอื้อไปหมด เมื่อเช้าก็รู้สึกเศร้าจับจิต

แต่ตอนนี้มีใครรู้บ้างไม๊ ว่าข้างในมันจะระเบิดออกมาแล้ว หัวใจมันพองโต….เทมโปรู้สึกปรับความรู้สึกไม่ทัน


“ เพราะฉันรักพี่ยังไงเล่า~~ ”
เขินจะตายแล้วนะพี่เทมโป ทำไมยืนเงียบอยู่ได้ เวลาแบบนี้มันต้องเป็นเวลาที่พระเอกจูบนางเอกเซ้~~

“ แล้วยองเบล่ะ…มะ ”
และไม่ทันที่พระเอกร่างสูงของเราจะพูดจบ
นางเอกผู้หลงใหลโดเรมอน เจ้าของฉายาโดราแดซอง ก็ปิดปากพระเอกซะแล้ว

“ เอาไว้คุยทีหลังล่ะกันพี่ ”

.
.
.

จะเป็นไรไม๊ถ้านางเอกจูบพระเอกก่อน
และคงไม่เป็นไรใช่ไม๊ ถ้าฉากจบของพระนางคู่นี้จะมากกว่าจูบ

แดซอง….นี้นายกำลังชวนฉันเมคเลิฟรึไง
.
.
.
.
.
.
.
ขอโทษทีนะพี่ แต่ตอนนี้ใจฉันมันเต้นแรงเหลือเกิน
.
.
.
.รู้สึกไม่มีสติหลงเหลืออยู่แล้ว
รู้แต่ว่าตอนนี้



ฉันขอสัญญา…….


ฉันจะรักพี่…….ไม่ว่าเวลาของเราจะผ่านไปนานแค่ไหน

ฉันก็จะรักพี่…..อย่างที่ใจฉันต้องการ



……………………………
END OF TEMP-DAE AWESOME”TIME
WITH U WITH ME
GORIREAMON”CHOI-KANG




-------------------------------------------------TBCspecialending