[LFY]Awsome Time " G-ri"Temp-dae {Special-Bonus} Nc-18

Title :: Awsome Time “ With u With me …..
Author :: zime_ii
Paring :: GD x VI “ TOP x DAE
Genre :: Romactic

BONUS!


{{Special * NC-18}}



คำเตือน - กรุณาเตรียมทิชชู หรือ ผ้าเช็ดหน้าของคุณไว้ดีดี และ ระวังหัวใจวาย สุดท้าย อย่ากรี๊ดลั่นบ้านนะคะ


#
#
#
#
#



ณ ปัจจุบัน

เวลาผ่านมานานเท่าไหร่แล้วฮะ ที่เราอยู่กันแบบนี้ พี่จียง......

อืมม.....ไม่รู้สิ ซึงริ

..........

.......

....


“ ให้พี่นอนก่อนเถอะน่า ซึงริยา~~~ ”

ร่างผอมบิดตัวเข้าใต้ผ้าห่มด้วยความเหนื่อย พลางกอดหมาตัวโตที่กำลังเลียหน้าตัวเองอย่างมีความสุข ซึงริที่นั่งมองการกระทำนั้น งิ่วหน้าไม่พอใจทันที

“ พี่จียงอ่า! ”

“ ให้พี่นอนก่อนเถอะนะ เดี๋ยวอีกไม่กี่วันก็มีงานกาโยแดจุนอีก วันนี้พี่ซ้อมทั้งวัน เหนื่อยมากเลย อื้อๆ กาโฮ อย่าเลียตรงนั้นซี้ อ่ะๆ จั่กจี๊ชะมัดเลย ” พี่จียงของน้องซึงริหลับตาพูดในขณะที่ขยับๆ หนีเจ้าหมาตัวโต

“ หึ ไม่ต้องมาอ้างเลยฮยอง เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่ารักหมามากกว่าซึงริอีก หนงเหนื่อยอะไร ชิ ” ร่างบางงอนไม่พอใจคนในผ้าห่มอย่างที่สุด ช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันอยู่ พี่จียงกำลังอยู่ในช่วงโซโลเดี่ยวของตัวเอง ไอ้เราเองก็มีงานที่ต้องทำอยู่เรื่อยๆ แล้วแทนที่เวลาที่อยู่ด้วยกันแบบนี้ จะใช้ทำอะไรๆ (อะไรๆ ??) ให้คุ้มค่า กลับมานอนกอดหมาไม่สนใจกันแบบนี้ มันน่าน้อยใจชะมัด

“ อย่างอนซี แพนด้าของพี่ ” ร่างผอมพลิกตัวหันมาทางซึงริ ก่อนเอื้อมมือมาขยี้ผมปุยๆ ของซึงริเล่น ปากหนาคลี่ยิ้มบาง

“ ไม่ต้องเลย พี่จียงรักกาโฮมากกว่าผมอีก ”

“ ซึงริ~~ ” ควอนจียงเอ่ยเสียงหวาน

“ ไม่รู้ละ คืนนี้ พี่จียงต้องเป็นของผม ไม่ใช่ของกาโฮ ” ซึงริหันมาพูดกับคนที่ยังคงกอดหมาตัวโตไว้แน่น พลางมองกาโฮด้วยแววตาเกลียดชัง !

“ ฮ่าๆ อะไรกัน นี่นายหึงกาโฮหรอ หืมม ” มือหนาข้างหนึ่งเอื้อมไปขว้ามือบางมาจับไว้

.....มีความสุขเหลือเกินนะพี่จียง มือนึงกอดหมา มือหนึ่งจับมือผม หึ้ยยย ไม่พอใจอ่ะ อย่างนี้ต้องทำไรสักอย่างละ

ซึงริรีบลุกขึ้นลงจากเตียง เดินไปอีกฟากหนึ่ง แล้วอุ้มกาโฮออกจากอกคนรักทันที

“ ทำไรอ่ะ ซึงริ ” จียงที่โดนซึงริอุ้มกาโฮออกไป ยกตัวขึ้นนั่งอย่างงงกับการกระทำน้อง

“ อูว หนักชะมัด ไอ้หมาบ้านี่ ” ซึงริบ่นอุบอิบในคอ แต่ก็ไม่ได้สนใจคำถามของพี่จียงสักนิด

ซึงริรีบอุ้มหมาตัวโตไปทางประตูทันที แต่ก่อนที่เค้าจะเปิดประตู ก็ดันมีคนเคาะประตูซะก่อน ร่างบางยกกาโฮอย่างทุลักทุเลด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะยื่นมืออีกข้างไปเปิดประตู

“ อ๊ะ พี่เทมโป้ มาพอดีเลย ” ซึงริร้องดีใจทันทีที่เห็นพี่ใหญ่ของวงอยู่ตรงหน้า ก็เจตนาของเค้านะ กะว่าจะเอาไอ้กาโฮผู้น่ารักไปฝากไว้กับพี่ใหญ่น่ะสิ

“ อ่ะนี่พี่ ฝากด้วยนะฮะ ” ร่างบางรีบส่งหมาตัวใหญ่ให้พี่ชายทันที

“ เห้ย ไรอ่ะ พี่ก็กะว่า... ” พี่เทมโป้ที่ทำหน้าเหวอใหญ่ พอรับเจ้าหมากาโฮมาอยู่ในอ้อมอก ร่างสูงถอยหลังหันกลับไปมองเจ้าหมาขนปุยอีกตัวที่เค้าถือสายจูงอยู่ในมือ ก่อนจะพูดว่า

“ จะเอาชาร์ลีมาฝากไว้ เล่นกับกาโฮมันหน่อย ”

“ อ้าวว จริงอ่ะ ”

“ ก็เออดิ ”

“ เอางี้พี่ เอาไปหาบอสสิ! ”

.
.
.
.

“ ฮ่าาาา เรียบร้อย~ ”

ร่างบางปิดประตูลง แล้วหันหลังยืนพิงอย่างภูมิใจในความฉลาดของตัวเอง ปากบางยิ้มหวาน พลางมองไปทางคนรักที่นอนอยู่บนเตียง


“ นายนี่ร้ายใช่เล่นนะซึงริ ” จียงที่นอนดูเหตุการณ์เงียบๆ มาตลอดเอ่ยขึ้น


“ ช่วยไม่ได้นี่ฮะ พี่ยองเบอยากหาคู่ไม่ได้จนป่านนี้เอง ฮิฮิ ” ร่างบางยิ้มหวานแล้วเดินมาหาพี่จียง


“ คราวนี้ก็ถึงตาพี่แล้ว ผมขจัดมารหัวใจไปเรียบร้อยละ ”

ซึงรินั่งลงข้างเตียง พลางดึงผ้าห่มที่ห่มร่างผอมอยู่ออก ร่างผอมแกล้งมองน้องอย่างแปลกใจ


“ ไม่เอาอ่ะ วันนี้พี่เหนื่อยมากเลยซึงริ ”

อันที่จริง จียงรู้อยู่แล้วแหละว่าซึงริต้องการอะไร เค้ารู้อยู่แล้วว่า เดี๋ยวซึงริต้องเอาหมาไปฝากกับพี่เทมโป้ รู้อยู่แล้วว่าซึงริต้องทำอะไรๆ แต่ก็แค่แกล้งเล่นตัวไปเท่านั้นเอง


“ โห พี่จียง นานๆ ทีซึงริถึงจะมีอารมณ์แบบนี้ ”


“ อารมณ์แบบไหน หืมม ” จียงแกล้งทำหน้าทะเล้นล้อเลียนคนตัวเล็ก ที่พูดอะไรออกมาไม่ได้อายเค้าเลย


“ อยากให้ซึงริหมดอารมณ์รึไง ”


“ ต้องการมากหรอ ?!”


“ พี่จียง! ” มือบางทุบเข้าให้กับคนตัวโตที่นอนแซวเค้าอยู่ แก้มเนียนๆ ขึ้นสีแดงจัด ...ให้ตายสิ ใจเต้นแรงใหญ่แล้ว


“ โอ้ยย ไม่เห็นต้องเขินเลยซึงริ ”


“ ก็พี่จียงอ่า ~~ ทำซึงริเขินอยู่เรื่อยเลย โอ้ยย ไม่ไหวเลยอ่ะ ” ซึงริหน้าแดงจัด หัวใจเต้นแรงจนแทบนั่งไม่ติดเตียง


“ ก็จัดการซะสิ เร็วเข้า นายต้องการมากไม่ใช่หรอ ”

จียงดึงผ้าห่มออก เผยให้เห็นช่วงล่างที่มีเพียงแต่กางเกงบ๊อกเซอร์อยู่เท่านั้น ร่างผอมพยักเพยิดหน้าเชื้อเชิญคนตัวเล็กเต็มที่ ซึงริกัดปาก มองหน้าจียงอย่างค้อนๆ


“ เร็วสิ นายอุตส่าห์ขจัดมารหัวใจได้เรียบร้อยแล้วนี่ ”

.....ก็ท้าไปอย่างนั้นแหละ เค้ารู้ว่ายังไงสุดท้าย ร่างเล็กก็เขินจนทำอะไรไม่ได้ แล้วสุดท้ายเค้าก็จะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนอยู่ดี


“ อย่าท้าผมนะ พี่จียง ”


“ เอ้า พี่ไม่ได้ท้า แต่เร็วสิ เร็วเข้า ” นายโตแล้วน้าซึงรี ~~~


“ หลับตาก่อนสิฮะ ” จียงหลับตาลงตามคำขอของน้อง

ร่างบางค่อยๆ บรรจงถอดกางเกงตัวเดียวที่จียงใส่อยู่ออก เผยให้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่แสดงความเป็นชายได้เป็นอย่างดี จียงลืมตาขึ้นมองซึงริด้วยความตกใจเล็กน้อย วันนี้น้องไปเอาความกล้ามาจากไหนกัน ไม่ๆๆ ไม่สิ อันที่จริง ซึงริมีความกล้าอยู่ล้นตัวอยู่แล้วนิ แต่กับเรื่องพวกนี้มัน........


“ ผมบอกให้พี่หลับตาอยู่ไม่ใช่หรอฮะ ” ซึงริช้อนตามองอย่างดุดุ ....อยากท้าเค้าดีนักนี่ ซึงริน่ะโตเป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้ว รู้ไว้ด้วย!


“ อ่อ พี่ลืมไป ต่อสิๆ ” ....ท้าได้ท้าไป พี่จียง !

มือบางค่อยๆ เอื้อมไปจับแกนกลางของพี่ชายอย่างเบามือ คลึงและสัมผัสอย่างทะนุถนอม ซึงริย้ายตัวมานั่งหน้าพี่ชายเพื่อความถนัดมากขึ้น แต่ช่วยไม่ได้ จียงเป็นต้องลืมตาดูการกระทำของน้องเล็กในที่สุด ร่างบางคลึงแกนกายของพี่ชาย จนมันตื่นตัว ร่างสูงแอ่นตัวขึ้นเล็กน้อย

เมื่อได้จังหวะ ริมฝีปากบางก็ค่อยๆ บรรจงจูบเบา ๆ ณ จุดนั้น มือหนาขยี้ผมซึงริอย่างหมั่นเขี้ยว


“ รวดเร็วจังเลยนะ ทำให้มันตื่นได้เนี่ย ”


“ พี่จียงอยากท้าซึงริเองนี่ ”

ซึงริเงยหน้าพูดยิ้มๆ ก่อนจะหันไปสนใจกับสิ่งที่ค้างคาอยู่ตรงหน้า ลิ้นบางค่อยๆ ไล่ไปทั่วส่วนหัว จุดที่ไวต่อความรู้สึกที่สุด มือบางรูดมันขึ้นลง จียงแข็งตัวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด





“ อาาาา~ ”





“ อื้มมม ~ ” ซึงริเอ่ยเสียงหวานในขณะที่ส่งมันเข้าไปในปาก



...


.....


.........




ริมฝีปากและลิ้นของซึงริทำหน้าที่ร่วมกันได้อย่างดี เสียงคลางของจียงดังขึ้นเป็นจังหวะๆ ซึงริเร่งการกระทำขึ้น เพื่อให้ร่างสูงถึงจุดหมาย มือหนาจับผมน้องอย่างเบามือ เค้าไม่ไหวแล้ว



“ เร็วอีกนิดสิ ซึง...อา~~~ อ่ะ อย่างนั้น อื้ออ ซึงรี ”



จียงเรียกชื่อร่างบางอีกครั้ง ทันที่ที่ตัวเองถึงจุดสูงสุด น้ำเหนียวสีขาวไหลออกมา เค้าแทบไม่เห็นมันสักนิดเลย อย่าบอกนะว่า..


“ ซึงริ...... กลืนมันเข้าไปหมดเลยหรอ ? ”

“ อื้อออ ต่อเถอะพี่ ”


ซึงริไม่รอช้า รีบย้ายตัวขึ้นไปหาพี่จียงทันที ร่างเล็กขึ้นทาบทามร่างสูงอย่างไว ปากบางจูบไล้ไปทั่วซอกคอขาวเนียน ติ่งหูบาง พลางฝากรอยรักไว้ที่ต้นคอ


“ อื้มมม ~”

มือหนาก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ จียงค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าน้องออกจนหมดตัว ร่างสูงค่อยๆ ดัน ซึงริที่เล่นสนุกกับตัวเค้าอยู่ให้นอนลงทางปลายเตียง


“ ตาพี่บ้างแล้วนะ ”

จียงพูดพลางถอดเสื้อตัวเองออก ก่อนจะบรรจงจูบปากบางที่เผยอรออยู่อย่างดูดดื่ม ลิ้นทั้งสองเล่นกันอย่างสนุก จียงถอนจูบออกให้น้องสูดอากาศหายใจ เค้าหัวเราะออกมาเบาๆ

“ สนุกมั้ย หืมม ”

ร่างสูงถามเบาๆ ข้างๆ หู เรียกความเสียวซ่านได้อีกเป็นอย่างดี ริมฝีปากหนาที่เปื้อนเปอะไปด้วยน้ำลายของคนตัวเล็กค่อยๆ บรรจงกลืนกินแกนกายของน้องเข้าไป



“ อ่า อ่ะ อืออออ พี่จียง~ ”



แต่ก็แค่พอหอมปากหอมคอ จียงถอนตัวออกจากร่างบาง แล้วนอนลงที่เดิมของตัวเอง ซึงริที่รู้งานรีบลุกขึ้นนั่ง หันหลังย้ายตัวเองขึ้นนั่งทับบนตัวพี่จียงทันที

ร่างบางค่อยๆ จัดการให้แกนกายของพี่ชายเข้าไปในส่วนอ่อนไหวของตัวเอง มือหนาของจียงเองก็ช่วยอยู่ไม่ห่างไปไหน



“ อ๊ะ อ่ะ พี่จียงเบาหน่อยฮะ ”


“ ซึงริชันเข่าขึ้นนิดสิ ”


“ อ๊ะ อืออ โอเคแล้วฮะ ”


จียงลุกขึ้นนั่งจัดการให้ส่วนของตัวเองเข้าไปอยู่ในร่างกายน้องจนสุด ความร้อนและคับแน่นยังเป็นสิ่งเดียวที่จียงรู้สึกได้ จียงค่อยๆ ทิ้งตัวเองนอนลงเพื่อให้น้องเป็นคนจัดการ


“ อา ซึงริ เจ็บรึเปล่า ”

“ นิดหน่อยฮะ ไม่เป็นไรหรอก ” ร่างบางตอบพลางขยับตัวขึ้นลง


เสียงครางและเสียงหอบหายใจดังขึ้นทั่วห้อง สลับกันทั้งเสียงของจียงและซึงริ ร่างกายที่เหงื่อออกโชกเพราะกิจกรรมที่กำลังดำเนินอยู่ จียงไล้มือลูบไปทั่วหลังบาง ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วจับตัวน้องให้คว่ำตัวลง และเปลี่ยนตัวเองให้เป็นฝ่ายเร่งจังหวะซะเอง


เสียงกระแทกของผิวหนังดังสู้กับเสียงครางของร่างบาง ร้อนแรงจนแทบจะยันตัวเองไว้ไม่อยู่ ซึงริดันตัวเองขึ้นในท่านั่งคุกเข่า โดยที่ไม่ได้มีการหยุดกระแทกจากคนข้างหลังเลย จนกระทั่งเค้าต้องนอนคว่ำราบลงไป จียงถึงราบตัวทับน้องอย่างรู้กัน จังหวะดำเนินไปเรื่อยๆ เร่าร้อนและเร็วขึ้นเรื่อยๆ


“ อ่ะ อ๊ะ......อื้อ......อ่ะ ”


ซึงริครางติดต่อไม่หยุด เมื่อทุกอย่างดำเนินมาถึงจุดสูงสุด ไม่ต่างกันกับจียงที่พยายามเร่งจังหวะสุดท้ายด้วยความต้องการที่มีมากเหลือเกิน


“ อ่ะ ซึงริ อีกนิดเดียว อีกนิดเดียว อ้า~ ”


ร่างสูงเอ่ยคำสุดท้ายทันทีที่ทุกอย่างในร่างกายถูกปลดปล่อยออกไปพร้อมๆ กับซึงริ

จียงหอบหายใจเหนื่อยข้างหูซึงริ แต่ยังทิ้งทุกอย่างไว้ที่เดิมอย่างนั้น ปากหนาจูบเข้าที่ข้างหูซึงริอย่างอ่อนโยน ซึงริหันมามองพี่จียงด้วยแววตาเจ้าเล่ห์





“ เอาอีกรอบดีมั้ยฮะ ”



#
#
#
#
#
#
ENDed.


zime_ii .. ขอมุดดินทันที อับอ๊าย อับอาย เชิญกรีดร้องกันตามสบายนะคะ ไม่ไหวจะเคลียร์ ขนาดคนแต่งเองยังจะเป็นลมในขณะแต่ง ไม่ไหวๆ ฮ่าๆ